| rdfs:comment | - 250px|thumb|Żmijowe drzewo w swej dorosłej formie 200px|thumb|Żmijowe drzewo w swej dorosłej formie Żmijowe drzewa (ang. viper trees) to białe, łuskowate rośliny z ciałami węży zamiast gałęzi. Rozsiane po Otchłani, Hadesie i Carceri, uważane są za potomstwo potwornego węża Nidhogga, mieszkającego wśród korzeni Yggdrasilu. Inne legendy mówią o ich powstaniu z ciał poległych bądź skazanych na śmierć tanar'ri, a także o tym, że niektórzy baatezu znają sekret ich przemiany.
|
| abstract | - 250px|thumb|Żmijowe drzewo w swej dorosłej formie 200px|thumb|Żmijowe drzewo w swej dorosłej formie Żmijowe drzewa (ang. viper trees) to białe, łuskowate rośliny z ciałami węży zamiast gałęzi. Rozsiane po Otchłani, Hadesie i Carceri, uważane są za potomstwo potwornego węża Nidhogga, mieszkającego wśród korzeni Yggdrasilu. Inne legendy mówią o ich powstaniu z ciał poległych bądź skazanych na śmierć tanar'ri, a także o tym, że niektórzy baatezu znają sekret ich przemiany. Choć zazwyczaj powiewają z wiatrem, drapieżne gałęzie drzew mają zdolność samodzielnego ruchu, a żmijowe paszcze porozumiewają się w języku tanar'ri. Zazwyczaj syczą między sobą o swoim apetycie, ofiarach i skarbach. Najwięcej żmijowych drzew w stanie dzikim porasta warstwy Azzagratu. Wielkie ich zagajniki rosną też na obrzeżach pól bitewnych Wojny Krwi. Drzewa pozwalają swobodnie przechodzić obok nich demonom i yugolothom, jednak baatezu są zawsze atakowane bez pardonu. W stanie "udomowionym" używane są najczęściej jako strażnicy należących do demonów ogrodów, fos i bram. Pojedyncze drzewa rzadko atakują duże istoty. Ich zagajniki są bardziej agresywne, atakując nawet grupy stworzeń. Pojedyncze drzewo jest w stanie połknąć nawet istotę wielkości olbrzyma, choć zajmuje mu to sporo czasu. Każde z drzew ma dziesiątki wężowatych konarów i gałęzi, ale jest w stanie w skoordynowany sposób sterować na raz tylko kilkoma z nich. Kiedy któraś z odnóg zostanie odcięta, na jej miejsce wchodzi inna, do tej pory nieaktywna. Mózg drzewa znajduje się głęboko w pniu drzewa i nie jest łatwo się do niego dostać. Jad ze żmijowych pysków ma potężne właściwości paraliżujące, dzięki którym "roślina" może spokojnie pożreć nieruchomą ofiarę. Drzewa są niewrażliwe na zimno, kwas i jad, natomiast bardzo wrażliwe na ogień. Zranione, wydzielają brązowo-bursztynowy sok-posokę. Zaatakowane z dystansu potrafią uwolnić kilka wężowych gałęzi, które pełzną w kierunku napastnika i atakują z równą werwą, jak ich matecznik. Szybko jednak tracą witalne soki i po około godzinie obumierają. Żmijowe drzewa są dziwaczną hybrydą drzewa, gada i tanar'ri. Raz w miesiącu składają jaja, które dojrzewają u podnóża rodzica. Nowowylęgłe młode mają zdolność ruchu i oddalają się od rodzica w poszukiwaniu dobrej ofiary do zapuszczenia korzeni. Larwa przypomina trzygłowego węża, którego jedna, środkowa głowa pozostaje nieaktywna. Po około miesiącu inkubacji środkowa głowa "dojrzewa" i staje się wiodącą siła stworzenia. Dopiero po jej uaktywnieniu zaczyna się tak naprawdę poszukiwanie miejsca do zapuszczenia korzeni. Kiedy larwa napotyka dostatecznie dużą (martwą) ofiarę, przebija się ogonem do ziemi przez jej ciało i rozpoczyna fazę roślinną swego życia. Rosnące drzewo jest niesamowicie głodne, nieustannie pochłaniając grzywy, czaszkoszczury i inne małe ofiary. Ma do dyspozycji tylko trzy paszcze, natomiast jej jad jest dużo słabszy od formy dorosłej. Harmonium przeprowadziło sondaż na 47 drzewach z rozmaitych gajów w celu precyzyjnego ustalenia ich preferencji kulinarnych. Najpopularniejsze okazały się niewielkie, łatwe do przełknięcia istoty zwierzęce. Słabe biesy nie cieszą się dużą popularnością jako "śmierdzące strachem" i "ościste". Niektóre drzewa oświadczyły, że żywią się energią magiczną, wodami Styksu a nawet czerwonym od czarciej krwi błotem w pobojowisk Wojny Krwi.
|
