| rdfs:comment | - Zygmunt Światopełk Słupski - literat, dziennikarz, krajoznawca i kartograf. Jego rodzice nie należeli do wielkopolskich rodów ziemiańskich, być może przybyli do Śremu po powstaniu listopadowym lub po rewolucji krakowskiej. Dali synowi staranne wykształcenie we Włocławku, Siedlcach i w Warszawie dzięki czemu znał kilka języków obcych, grał na fortepianie, był mistrzem rysunku i miał wszechstronne zainteresowania.
|
| abstract | - Zygmunt Światopełk Słupski - literat, dziennikarz, krajoznawca i kartograf. Jego rodzice nie należeli do wielkopolskich rodów ziemiańskich, być może przybyli do Śremu po powstaniu listopadowym lub po rewolucji krakowskiej. Dali synowi staranne wykształcenie we Włocławku, Siedlcach i w Warszawie dzięki czemu znał kilka języków obcych, grał na fortepianie, był mistrzem rysunku i miał wszechstronne zainteresowania. W Warszawie pracował w „Kurierze Codziennym”, później przeniósł się do „Życia Radomskiego”. W 1886 roku został wydalony z Królestwa i pojechał do Ameryki Północnej, gdzie założył księgarnię z wypożyczalnią i czytelnią. Wydawał tam „Tanią Bibliotekę Polską” i redagował dwutygodnik humorystyczny „Bocian”, a od roku 1892 również tygodnik „Patriota”. Tłumaczył niektóre utwory Henryka Sienkiewicza. W 1898 roku powrócił do kraju i zamieszkał w Poznaniu. Przez jakiś czas wydawał jeszcze „Bociana”, którego po jakimś czasie przemienił w uszczypliwego i zjadliwego „Komara”. Docinał w nim Prusakom i prusofilom. Po jednej z publikacji, na skutek procesu wytoczonego mu przez Józefa Kościelskiego z Miłosławia trafił do więzienia. Czas tam spędzony poświęcił na przetłumaczenie „Nauk ekonomii politycznej”, kilku dzieł francuskich i rosyjskich nowel Czechowa oraz na pisanie humoresek dla polskich zespołów amatorskich. Część prac osobiście ilustrował. Największym dziełem Słupskiego było przygotowanie „Atlasu ziem polskich”. Postanowił on utrwalić stare nazwy polskie w związku z rozpoczęciem germanizacji nazewnictwa w Wielkim Księstwie Poznańskim przez pruskie władze. Zmontował w tym celu sieć wielkopolskich informatorów zorientowanych w historii i nazewnictwie, a wyniki ich prac konfrontował ze „Słownikiem geograficznym Królestwa Polskiego”. W wydanym w 1908 roku „Skorowidzu nazw miejscowości Wielkiego Księstwa Poznańskiego” opisał 6937 miast i wiosek w brzmieniu polskim i niemieckim z rozróżnieniem na te obejmowane przez polskie dwory, jak i utworzone przez Niemców w XIX wieku. W 1911 roku ukazał się I tom „Atlasu” zawierający 46 map i planów. Okres I wojny światowej Zygmunt Słupski spędził przy rodzinie Hubertów w Szamotułach. Ludzie od niego stronili, gdyż zbyt głośno mówił o wolności. Jedynych przyjaciół miał w Grodzisku, gdzie od czasu do czasu się udawał. Jego samotne podróże po Wielkopolsce zaowocowały wydaniem albumu drewnianych kościołów. W 1918 roku powrócił do Poznania. Jego dawne mieszkanie przy Głogowskiej zajęli obcy ludzie, więc przeniósł resztę swoich rzeczy na Groblę. W 1926 roku wydał jeszcze „Ludzie, od których ulice wzięły nazwy”, a rok później „Nasi wodzowie”.
|
