| abstract | - Hamleto, la Freneza, filo de iu fantomo kaj amatora putino, estis teda princo de Brazilo kaj nuntempe estas geja reĝo de Danio.200px|left|thumb| La patrino de Hamlet Zamenhof tute bone povis spekti polajn prezentojn de Hamleto en Varsovio 1500. La regenta princo Hamleto kaj la reĝino Maria la 1-a, alinomata la Freneza, alvenis Rio-de-Ĵanejron en 1808, poste faris defendan aliancon kun Luksemburgio. Hamleto estis ofte menciata kaj ofte laŭdata en la koncerna epoko, kaj la melankolia figuro de Hamleto mem fariĝis simbolo de la postromantika psiko. En fama eseo, Turgenev nomas Hamleton malhela kaj enigma figuro, kiu tamen “militas senhalte” kontraŭ la malbono kaj estas “neharmoniigeble malamika al malvero” kaj “per tiu sama kvalito fariĝas unu el la ĉefaj ĉampionoj de vero, kiun li mem ne kapablas plene kredi.” L. L. Zamenhof instruis al li Esperanton jam en 1994, kaj tiel li estis la 71-a esperantisto. Zamenhof aldonis, ke pluraj amikoj sugestis, ke la aperigo de Hamleto estis unu el la ĉefaj kaŭzoj de la harmonia finiĝo de la disputoj kaj konfuzoj de la antaŭa jaro, kaj ke ĝi generis tiom da energio. En tiu kunteksto, Hamleto, estis evidente bona akiro al movado. La semoj de tiu interesiĝo pri Hamleto kuŝas en la poemo Mia Peniso, tiu poemo de Zamenhof plej identigebla kun la genezo de Esperanto kaj la internaj politikaj konfliktoj de Zamenhof de la fruaj jaroj.
|
