| rdfs:comment | - thumb|200px|Coś napisane po chińsku Język chiński - język używany głównie w Chinach. Mało kto go zna, gdyż mało komu chce się go uczyć. Mimo to w towarzystwie chińczyka wystarczy powiedzieć "Cing, ciang, ciong", żeby uznał cię za brata.
- Język chiński – standardowy język urzędowy kraju znad Jangcy. Posługuje się nim około 1,3 mld ludzi na Ziemi (większość z nich to Chińczycy) i dzięki temu jest językiem numer 1 na świecie. Podobnie jak język japoński, składa się z ogromnej ilości jakichś dziwnych znaczków, ale jest ich więcej (49762, a nie 50000, jak sądzi większość osób), gdzie przeciętny Japończyk zna 2000 znaków.
|
| abstract | - Język chiński – standardowy język urzędowy kraju znad Jangcy. Posługuje się nim około 1,3 mld ludzi na Ziemi (większość z nich to Chińczycy) i dzięki temu jest językiem numer 1 na świecie. Podobnie jak język japoński, składa się z ogromnej ilości jakichś dziwnych znaczków, ale jest ich więcej (49762, a nie 50000, jak sądzi większość osób), gdzie przeciętny Japończyk zna 2000 znaków. Język chiński należy do grupy języków chińsko-tybetańskich. Pochodzi od języków średniochińskich, które z kolei pochodzą od małochińskich, pochodzących od niechińskich. Na język chiński składa się grupa wielu odnóg, które dzielimy na północnochiński i południowochiński (podobno kiedyś były jeszcze wschodniochińskie i zachodniochińskie, ale nie dotrwały do naszych czasów, bo pojawiła się moda na kierunki podstawowe). Warto również nadmienić, że w języku japońskim oraz koreańskim istnieją alfabety sylabiczne, dzięki którym, przy pomocy około 50 znaków możemy zapisać wszystko. I wtedy jest OK. Chińczycy też wymyślili swój alfabet sylabiczny zwany bopomofo, ale... tylko Chińczycy mogli być na tyle bezmyślni, by zakwestionować sensowność używania alfabetu sylabicznego i nadal posługiwać się samym hanzi (汉字; to te znaczki), gdzie każdy znak ma tysiąćpięćsetstodziewięćset różnych znaczeń! (I weź tu człowieku sobie gazetę przeczytaj). Bopomofo za to jest powszechnie używany przez obcokrajowców do nauki chińskiego, z tym, że efekt tego jest podobny do uczenia się przez Araba języka polskiego zapisywanego alfabetem gruzińskim. W latach pięćdziesiątych, chińscy komuniści usiłowali wprowadzić alfabet łaciński – pomimo rozstrzelania stosownej ilości prawicowych i kułackich elementów, kampania ta skończyła się podobnie jak próba dogonienia Wielkiej Brytanii w produkcji stali w jeden rok czy wysiłki na rzecz zniechęcenia Mao Zedonga do jedzenia tłustej wołowiny przez Ruch Państw Niezaangażowanych – czyli wielką klapą. Nieodkrytą zagadką pozostało to, jak chińscy Nonsensopedyści komunikują się na IRC-u, skoro klawiatura ma kilkadziesiąt liter, a język chiński liczy sobie kilkadziesiąt tysięcy znaków. Pewna teoria twierdzi, że Chińczycy ułatwiają sobie to zadanie, posługując się tylko ośmioma tysiącami z nich, zwłaszcza takimi mniej skomplikowanymi i jednoznacznymi jak: 龘 (obraz smoka w czasie lotu), 灩 (fale na rzece Jangcy w porze deszczowej) czy 辟谷 (niejedzenie zbóż w celu uzyskania nieśmiertelności).
- thumb|200px|Coś napisane po chińsku Język chiński - język używany głównie w Chinach. Mało kto go zna, gdyż mało komu chce się go uczyć. Mimo to w towarzystwie chińczyka wystarczy powiedzieć "Cing, ciang, ciong", żeby uznał cię za brata.
|
