| abstract | - Dzień przed operacją. Czujesz się świetnie jesteś gotowy, wiesz, że wszystko będzie ok. W dzień operacji zaczynasz mieć wątpliwości, ale to normalne. Leżysz już na stole, narkoza zaczyna działać, widzisz jak pielęgniarka zakłada Ci maskę tlenową. Szpital, w którym jesteś właśnie operowany, stoi w malowniczej dolinie nieopodal ogromnego, wygasłego wulkanu. Był wygasły, do tej pory. Zaczęły się wstrząsy, ale wulkan nie wybuchł. Całe szczęście, Twoja operacja trwała mniej niż godzinę i jeszcze przed wstrząsami zostałeś odstawiony do swojej sali. Jak każdemu, Tobie też po operacji był potrzebny tlen. Cały czas miałeś na sobie maskę tlenową. Narkoza ustępuje. Budzisz się, jesteś sam w swojej sali. Czujesz pragnienie, ale jeszcze nie możesz się ruszać. Naciskasz guzik, który informuje pielęgniarkę, że czegoś potrzebujesz albo umierasz. Ale teraz nie umierasz, to bardzo dobrze. Nieprawdaż? Nacisnąłeś przycisk, czekasz. Nic się nie dzieje. Naciskasz kolejny raz, znowu nic. Postanawiasz wstać. Za bardzo nie możesz chodzić.. więc nie idzie Ci to najlepiej. Potykasz się. Wypadasz za drzwi. Na korytarzu widzisz pielęgniarki i lekarzy. Nieprzytomnych, martwych. Nigdzie nie ma krwi. Wszyscy nie żyją! W trakcie upadku spadła Ci maska tlenowa. Ciemnieje Ci przed oczami. Nie możesz się podnieść, dusisz się. Operacja się udała. Ironia, prawda? Umierasz zaraz po niej. Dlaczego? ~Pan Amo Kategoria:Opowiadania
|
