| rdfs:comment
| - Op de avond dat Marina Elsdonk de SVP verklikte aan professor Omber, nam Perkamentus de schuld van de SVP op zich, waardoor Harry vrijuit ging. Toen Droebel hem wilde arresteren, verdween Perkamentus opeens. Perkamentus pakte de lange gouden staart van de feniks en beide verdwenen in een vurige flits.
- Op de avond dat Marina Elsdonk de SVP verklikte aan professor Omber, nam Perkamentus de schuld van de SVP op zich, waardoor Harry vrijuit ging. Toen Droebel hem wilde arresteren, verdween Perkamentus opeens. Perkamentus pakte de lange gouden staart van de feniks en beide verdwenen in een vurige flits.
|
| abstract
| - Op de avond dat Marina Elsdonk de SVP verklikte aan professor Omber, nam Perkamentus de schuld van de SVP op zich, waardoor Harry vrijuit ging. Toen Droebel hem wilde arresteren, verdween Perkamentus opeens. Een zilveren lichtflits schoot door de kamer; er klonk een keiharde knal en de vloer trilde; een hand greep Harry bij zijn nek en duwde hem tegen de grond terwijl een tweede zilveren flits oplichtte; verschillende portretten schreeuwden het uit, Felix krijste en een dichte stofwolk vulde het vertrek. Iemand viel op de grond, er klonk gegil en het geluid van brekend glas, wanhopig geschuifel van voetstappen, gekreun… en toen stilte. Het bureau van Perkamentus was omgevallen, de tafeltjes lagen her en der verspreid en de zilveren instrumenten waren allemaal kapot. Droebel, Omber, Donders en Romeo lagen roerloos op de grond. Felix de feniks vloog in grote kringen boven hun hoofd en zong zacht. Perkamentus pakte de lange gouden staart van de feniks en beide verdwenen in een vurige flits.
- Op de avond dat Marina Elsdonk de SVP verklikte aan professor Omber, nam Perkamentus de schuld van de SVP op zich, waardoor Harry vrijuit ging. Toen Droebel hem wilde arresteren, verdween Perkamentus opeens. Een zilveren lichtflits schoot door de kamer; er klonk een keiharde knal en de vloer trilde; een hand greep Harry bij zijn nek en duwde hem tegen de grond terwijl een tweede zilveren flits oplichtte; verschillende portretten schreeuwden het uit, Felix krijste en een dichte stofwolk vulde het vertrek. Iemand viel op de grond, er klonk gegil en het geluid van brekend glas, wanhopig geschuifel van voetstappen, gekreun… en toen stilte. Het bureau van Perkamentus was omgevallen, de tafeltjes lagen her en der verspreid en de zilveren instrumenten waren allemaal kapot. Droebel, Omber, Donders en Romeo lagen roerloos op de grond. Felix de feniks vloog in grote kringen boven hun hoofd en zong zacht. Perkamentus pakte de lange gouden staart van de feniks en beide verdwenen in een vurige flits.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)