| rdfs:comment
| - Stanisław Broniewski codename: Stefan Orsza, Witold, K. Krzemień (December 29, 1915 in Warsaw – December 30, 2000 in Wesoła near Warsaw, Poland) was a Polish economist, Naczelnik of the paramilitary Scouting resistance, and Second Lieutenant of the Armia Krajowa during the Second World War.
- [[Plik:Grażyny (nr 22, tablica).JPG|right|thumb|250px|Tablica pamiątkowa, ul. Grażyny 22]] [[Plik:Nagrobek S. Broniewskiego.jpg|right|thumb|250px|Nagrobek Stanisława Broniewskiego na Cmentarzu Wojskowym]] Stanisław Broniewski (ps. Stefan Orsza, Witold, ur. 29 grudnia 1915 w Warszawie; zm. 30 grudnia 2000 w Wesołej) – ekonomista, harcmistrz, naczelnik Szarych Szeregów, podporucznik Armii Krajowej. Jego imię nosi jeden ze skwerów na Mokotowie, upamiętniony został również tablicą pamiątkową na kamienicy przy ul. Grażyny 22, w której mieszkał.
|
| abstract
| - Stanisław Broniewski codename: Stefan Orsza, Witold, K. Krzemień (December 29, 1915 in Warsaw – December 30, 2000 in Wesoła near Warsaw, Poland) was a Polish economist, Naczelnik of the paramilitary Scouting resistance, and Second Lieutenant of the Armia Krajowa during the Second World War.
- [[Plik:Grażyny (nr 22, tablica).JPG|right|thumb|250px|Tablica pamiątkowa, ul. Grażyny 22]] [[Plik:Nagrobek S. Broniewskiego.jpg|right|thumb|250px|Nagrobek Stanisława Broniewskiego na Cmentarzu Wojskowym]] Stanisław Broniewski (ps. Stefan Orsza, Witold, ur. 29 grudnia 1915 w Warszawie; zm. 30 grudnia 2000 w Wesołej) – ekonomista, harcmistrz, naczelnik Szarych Szeregów, podporucznik Armii Krajowej. Pierwsze lata życia spędził w Brześciu Kujawskim, skąd jego rodzice w 1919 roku przeprowadzili się do Warszawy, jego ojciec pracował w przemyśle cukrowniczym. Uczył się w gimnazjum im. Adama Mickiewicza, w 1928 roku wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego, do 3. Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Księcia Józefa Poniatowskiego, potem był instruktorem harcerskim w Chorągwi Wielkopolskiej ZHP. Zdobył wykształcenie ekonomiczne na Uniwersytecie Poznańskim w specjalizacji gospodarka przestrzenna, studia ukończył w 1938 roku. Po obronie przeprowadził się ponownie do Warszawy, gdzie najpierw pracował w Banku Rolnym, a potem w Biurze Ekonomicznym Prezesa Rady Ministrów, jednocześnie rozpoczynając pisanie pracy doktorskiej. We wrześniu 1939 roku współorganizował Pogotowie Harcerzy w Warszawie, następnie wraz z Florianem Marciniakiem współtworzył Szare Szeregi – w 1941 roku był komendantem Okręgu Południowego w Chorągwi Warszawskiej, w latach 1941-1943 komendantem Chorągwi Warszawskiej, następnie w 1943 roku od lutego do maja pełnił funkcję komendanta Grup Szturmowych, a potem od maja naczelnika Szarych Szeregów (zastąpił aresztowanego Floriana Marciniaka). Pod jego zwierzchnictwem wykonane zostały liczne akcje bojowe, zorganizowano bataliony "Zośka" i "Parasol", Broniewski brał również udział w akcji pod Arsenałem (dowódca) oraz w powstaniu warszawskim – walczył najpierw na Woli, potem w Śródmieściu. Po jego upadku więziony był w Bergen-Belsen. Uwolniony z obozu koncentracyjnego w 1945 pełnił funkcję komendanta Harcerstwa wśród Polaków w Niemczech, powrócił do Polski w 1946 roku, jednak szybko zrezygnował ze współpracy z komunistycznym harcerstwem. W kraju pracował jako ekonomista, między innymi jako wicedyrektor w Centralnym Urzędzie Planowania, w sekretariacie Rady Ekonomicznej przy Radzie Ministrów czy w Instytucie Kształtowania Środowiska. W międzyczasie zrobił doktorat i habilitację w dziedzinie ekonomii urbanistyki, w 1966 roku został docentem na Uniwersytecie Łódzkim. Napisał wiele książek traktujących o ekonomii oraz o historii harcerstwa podczas okupacji. W 1989 roku został przewodniczącym Krajowego Komitetu Odrodzenia ZHP oraz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, w latach 90. XX wieku działał na rzecz rozwoju polskiego harcerstwa. W 1992 roku otrzymał honorowe obywatelstwo m.st. Warszawy, a w 1995 roku Order Orła Białego. Przez cały okres powojenny, w latach 1948-2000, mieszkał w kamienicy przy ul. Grażyny 22. W związku z chorobą przeniósł się w ostatnich dniach życia do Wesołej, gdzie zmarł. Został pochowany 9 stycznia 2001 roku na Cmentarzu Wojskowym w kwaterze 20a (rząd I miejsce 12), a w uroczystościach brał udział Ryszard Kaczorowski. Jego imię nosi jeden ze skwerów na Mokotowie, upamiętniony został również tablicą pamiątkową na kamienicy przy ul. Grażyny 22, w której mieszkał.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)