| abstract | - Iovinus (? - 413) was keizer van Rome van 411 tot 413, in opstand tegen de rechtmatige keizer Honorius. Hij was de opvolger van twee andere opstandige keizers: Constantijn III en diens zoon Constans II. Iovinus kwam uit een nobele zuid-Gallische familie. Na de dood van Constantijn III van 411 greep hij de macht in Mainz met steun van de Alanen onder koning Goar en de Bourgondiërs onder koning Gundahar (de Gunther uit het nibelungenlied). Ook had hij de steun van het grootste deel van de adel in Gallië. In 412 trokken de Goten Gallië binnen (mogelijk op advies van Priscus Attalus) vanuit Italië onder leiding van hun koning Ataulf. Ataulf opende onderhandelingen met Iovinus, maar deze werden weer afgebroken toen Sarus, een vijand van Ataulf, een bondgenootschap sloot met Iovinus. Vervolgens benoemde Iovinus zijn broer Sebastianus tot medekeizer. Ataulf was hier nogal boos over en begon onderhandelingen met Honorius over een bondgenootschap. Honorius was maar wat blij met een paar tegenkeizers minder en accepteerde. In 413 belegerde Ataulf Iovinus in Valentia, en nam de stad in. Iovinus werd naar Narbo gestuurd en geëxecuteerd door gouverneur Postumus Dardanus. Zijn hoofd arriveerde laat in augustus in Ravenna.
|
