| abstract | - RAF groep no 100 was een gespecialiseerde en geheime ondersteuningsformatie van de afdeling Bomber Command binnen de Royal Air Force, die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog uitsluitend bezighield met elektronische oorlogvoering tegen Duitse nachtjagers en luchtverdedigingssystemen. De formatie werd opgericht op 11 november 1943 (sommige bronnen vermeldden 23 november) nadat de vliegtuigverliezen aan de geallieerde zijde aanzienlijk stegen en de nood aan elektronische oorlogvoering moest worden opgevuld. De taak van RAF groep No 100 was het geven van ondersteuning aan de bommenwerpers tijdens de nachtvluchten door de vijandelijke nachtjagers, in de lucht of op de grond, aan te vallen en het toepassen van elektronische maatregelen tegen de vijandelijke radar-, navigatie- of radiotransmissiesystemen. De groep, onder leiding van Air Vice-Marshal Edward B. Addison een specialist elektronica, bestond uit een mengeling van zware bommenwerpers en nachtjagers die de meest ingenieuze elektronische stoorzenders meedroegen tijdens de Britse bombardementsvluchten. De meeste van deze elektronische systemen werden uitsluitend gebruikt door de vliegtuigen uit RAF groep No 100 maar sommige systemen werden eveneens gebruikt door de algemene RAF en Patfinder eskaders. De Britse nachtjagers uit No 100 groep verkenden het luchtruim op zoek naar nachtjagers van de Luftwaffe en de No 100 bommenwerpers pasten hun elektronische technieken toe tegen de Duitse verdedigingslinies zodat de geallieerde vliegtuigen veiliger konden doorstoten naar hun doelen en weer terugkeren. Bij het vertrek van RAF groep No 2 uit Bylaugh Hall nam het hoofdkwartier van RAF groep No 100 hier z'n intrek in januari 1944. Daar eskaders van RAF groep No 2 enkele vliegvelden in Noord-Norfolk verliet nam RAF groep No 100 deze in tezamen met enkele nieuwe luchthavens in de regio. RAF groep No 100 controleerde initieel 260 vliegtuigen (140 Mosquito nachtjagers, 80 Halifax, 20 Fortress en 20 Liberator vliegtuigen) en groeide uit tot 13 eskaders verspreid over 8 vliegvelden die gebruik maakte van Mosquito, Halifax, Stirling, Wellington, Beaufighter, P-38 Lightning, Fortress en Liberator vliegtuigen. Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog vlogen ze 7932 vluchten, waarbij 47 vliegtuigen en meer dan 500 bemanningsleden werden verloren. De formatie werd ontbonden op 17 december 1945 en droeg aanzienlijk bij tot de moderne oorlogvoering die tijdens de daaropvolgende conflicten zou worden toegepast. Categorie:Britse strijdkrachten Categorie:Eenheden
|
