| abstract | - Het Conclaaf van 1922 vond plaats van 2 tot 6 februari 1922, na het overlijden van paus Benedictus XV en leidde tot de verkiezing van Achille Ratti tot paus Pius XI. Op het moment van overlijden van Benedictus bestond het College van Kardinalen uit 61 stemgerechtigden. Een van hen overleed een dag na Benedictus. Van de overige 60 kardinalen namen er 53 deel aan het conclaaf. Twee kardinalen waren ziek en vier kardinalen arriveerden pas in Rome toen het conclaaf al achter de rug was. Het conclaaf was een van de langste uit de moderne geschiedenis. Er waren veertien stemrondes nodig voordat Ratti het benodigde aantal van twee derde van de stemmen op zich verenigd wist. De strijd ging volgens de reconstructie van Francis A. Burkle-Young tussen twee integralistische kandidaten aan de ene kant en twee meer moderne, liberale kandidaten aan de andere kant. Rafael Merry de Val, prefect van het Heilig Officie en Pietro La Fontaine, patriarch van Venetië waren de voornaamste conservatieve kandidaten. De voornaamste modernistische kandidaten waren Pietro Gasparri, de kardinaal-staatssecretaris en Pietro Maffi, de aartsbisschop van Pisa. Tijdens het conclaaf verschoven steeds meer stemmen van deze kandidaten naar de relatief onbekende Achille Ratti, de aartsbisschop van Milaan, die (pas tot kardinaal verheven tijdens het consistorie van 13 juni 1921) gold als een junior-lid van het College van Kardinalen. Vanaf stemronde vijf verkozen kandidaten uit beide kampen steeds een beetje meer voor Ratti die kennelijk voor beide kampen een geschikte compromiskandidaat was. Ratti nam de naam Pius aan uit respect voor paus Pius X, die hem naar Rome had gehaald en met deze "naam van de vrede" wilde hij tevens zijn eerbied uitdrukken voor zijn onmiddellijke voorganger, de vredespaus Benedictus XV.. Opmerkelijk genoeg was het eerste besluit van de nieuwe paus om zijn eerste zegen Urbi et Orbi vanaf het voorbalkon van de Sint Pietersbasiliek te houden. Sinds 1870 hadden alle pausen voor hem de zegen steeds vanaf de binnenloggia, dus met de rug naar de wereld gegeven.
|
