| abstract | - Jan Skrzypczak - komendant poznańskiej chorągwi Szarych Szeregów. Był synem kolejarza Józefa Skrzypczaka i Stanisławy z domu Palacz. Ukończył Gimnazjum św. Jana Kantego w Poznaniu (matura 1930 r.), następnie studiował na Uniwersytecie Poznańskim pedagogikę i wychowanie fizyczne. Od 1933 roku pracował jako nauczyciel WF w Państwowym Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Grodzisku Wielkopolskim oraz w Prywatnym Gimnazjum „Collegium Marianum” w Poznaniu. W gimnazjum wstąpił do harcerstwa - do 21 Poznańskiej Drużyny Harcerzy im. Rejtana. W 1929 roku razem z Franciszkiem Ignaczakiem założył 11 PDH im. Kazimierza Pułaskiego na Starołęce, był jej przybocznym, a w latach 1930-1932 drużynowym. W latach 1932-1934 był drużynowym 21 PDH. Po rozpoczęciu pracy w Grodzisku zajął się tamtejszą słabo działającą Drużyną Harcerską im. Stefana Czarneckiego, doprowadził do jej odrodzenia i rozwoju (jako opiekun, a od 1938 roku jako drużynowy). W 1936 r. zdobył stopień Harcerza Rzeczypospolitej, a w 1937 roku podharcmistrza. Był też aktywny w Chorągwi, m.in. od 1934 roku był wizytatorem obozów, a od 1936 r. kierownikiem wydziału obozów i turystyki. Prawdopodobnie uczestniczył w IV Światowym Jamboree w Gödöllö na Węgrzech w 1933 r. W 1936 r. ożenił się z Marią Szuderówną, miał trzech synów. Był człowiekiem pracowitym, sumiennym, kochającym mężem i ojcem, patriotą, miłośnikiem sportu i turystyki. Po wybuchu II wojny światowej od razu włączył się w tajną działalność harcerską i tajne nauczanie. W 1940 roku został komendantem tajnego Hufca Starszoharcerskiego Szarych Szeregów w Poznaniu, a w 1942 roku komendantem tajnej Chorągwi Wielkopolskiej („ul Przemysław”). Wzmocnił struktury organizacyjne Chorągwi, która zajmowała się m.in. pomocą rodzinom więźniów obozów koncentracyjnych i poległych żołnierzy, tajnym nauczaniem i propagandą antyniemiecką. Używał pseudonimu konspiracyjnego „Ilski”. W czasie pełnienia funkcji komendanta chorągwi otrzymał stopień harcmistrza. Był zatrudniony w pralni „Grosswascherei Emil Kretschmar” na Starołęce jako zaopatrzeniowiec, dzięki czemu mógł swobodnie poruszać się rowerem po Poznaniu. W dniu 23 kwietnia 1943 r. (Wielki Piątek) został aresztowany na Starym Rynku. Przetrzymywany kolejno w siedzibie Gestapo w Domu Żołnierza i w obozach koncentracyjnych Fort VII w Poznaniu, Żabikowie i Groß-Rosen, był bity, głodzony i torturowany. W dniu 20 lutego 1944 r. został zamordowany w Groß-Rosen razem z kilkunastoma innymi instruktorami Szarych Szeregów. Kategoria:Działacze harcerscy Kategoria:Więźniowie niemieckich obozów koncentracyjnych Kategoria:Fort VII Kategoria:Absolwenci Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza Kategoria:Druga wojna światowa
|
