| abstract | - Syntetyki, zwane również Androidami powstały we Wspólnocie. W zależności od stopnia zaawansowania dzieli się je na trzy generacje. Pierwsza generacja to zwykłe, humanoidalne maszyny, niewiele przypominające prawdziwych ludzi. Drugia generacja częściowo została pokryte sztuczną skórą a ich wygląd przypomniał przynajmniej swoim szkieletem człowieka, niektóre nawet były mylone z prawdziwymi ludźmi. Trzecia generacja androidów stanowi szczyt osiągnięć Instytutu. posiadały one sztuczną skórę, krew a nawet niektóre narządy. Zostały zaprogramowane do imitowania ludzkich zachowań, takich jak jedzenie oraz spanie. Czują ból oraz wykazują ludzkie emocje. Bardzo ciężko odróżnić je od prawdziwego człowieka. Niektóre przejawiały nawet oznaki wolnej woli i buntowały się przeciwko swym stwórcom. Ponieważ androidy we Wspólnocie uważane są tylko za maszyny, nie posiadają żadnych praw. Z tego powodu wykorzystywane są często jako niewolnicy. Jakikolwiek android próbujący uciekać jest ścigany przez Biuro Retencji Syntetyków - specjalny wydział policji Wspólnoty. Nie wiadomo kiedy powstał pierwszy syntetyk, ani kiedy powstawała każda z generacji. Wiadomo, że pierwszy potwierdzony przypadek napotkania syntetyka, który wyglądał i zachowywał się jak człowiek przez mieszkańców Diamond City miał miejsce w 2229 roku. Syntetyk, który zwał się "Pan Carter" był najprawdopodobniej androidem trzeciej generacji. Jego ciało wyglądało jak ludzkie, jednak w środku był maszyną. Instytut próbował też zainicjować projekt utworzenia PWS, czyli centralnego rządu Wspólnoty. Niestety mieszkańcom Wspólnoty nie udało się wypracować kompromisu a spotkanie delegatów z okolicznych osad zakończyło się masakrą, odpowiedzialnością za którą obarczony został syntek Instytutu. Wielu mieszkańców Wspólnoty zaczęło się bać Instytutu i zastąpienia siebie mechaniczną kopią. Ich paranoja była jednak uzasadniona. Od tamtego czasu wielu mieszkańców Wspólnoty zaczynało ginąć w tajemniczych okolicznościach a ich miejsce zastępowali syntetycy wyglądający zupełnie jak zaginieni.
|
