| abstract | - De Negenjarige oorlog duurde van 1688-1697 en wordt ook de Successieoorlog van de Palts of de Oorlog van de Liga van Augsburg genoemd. De oorlog brak in 1688 uit tussen Frankrijk en de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, terwijl Stadhouder WIllem III zich net de troon van Engeland had toegeëgend. De Republiek en Engeland voegden zich in 1689 bij de Liga van Augsburg krachtens het verdrag van Wenen. Deze anti-Franse Liga was in 1686 door de Duitse keizer opgezet om de Palts tegen Frankrijk te kunnen beschermen. Vanaf 1689 heette deze liga ook wel de Grote Alliantie. De Franse koning viel in september 1688 de Palts binnen met een opvolgingskwestie als voorwendsel en bezette ook het prinsbisdom Luik. De verwoesting van een aantal Duitse steden in het kader van een verschroeide aarde-tactiek, territioriale twisten in Noord-Amerikaanse koloniën, de slag bij Neerwinden (1693) en de beschieting van de Grote Markt van Brussel in 1695 waren episodes in deze oorlog. De oorlog eindigde met de Vrede van Rijswijk. Hij had geen beslissend voordeel voor een van de partijen opgeleverd. De Franse koning diende bijna alle veroveringen van na 1678 af te staan. De Republiek mocht volgens het Barrièreverdrag garnizoenen legeren in een reeks steden in de Spaanse Nederlanden, zoals te Nieuwpoort en Kortrijk, die aldus barrièresteden genoemd werden. De Republiek en Engeland kregen gunstige handelsvoorwaarden aangeboden. Door geen van de partijen werden de vredesvoorwaarden als definitief gezien; Frankrijk bleef de grootste mogendheid van Europa en bleef een rivaal voor de Duitse keizer Leopold bij diens aanspraken op de Spaanse troon, die wel spoedig vacant zou worden als Karel II van Spanje kinderloos zou sterven. De nog bloedigere Spaanse Successieoorlog liet dan ook niet lang op zich wachten.
|
