| abstract | - right Prawo Rappaport (ang. Rappaport's Law) — prawo przeforsowane przez Emily Rappaport i uchwalone w 1790 roku przez Magiczny Kongres Stanów Zjednoczonych Ameryki obowiązujące w Stanach Zjednoczonych. Prawo obowiązywało do 1965 roku. Uchwalenie tego prawa było konsekwencją afery z 1790 roku, kiedy to Bartłomiej Barebone prawie odkrył przed mugolami świat czarodziejski. Zabraniało kontaktów czarodziejów z niemagami. Narzuciło ścisłą segregację między czarodziejami a mugolami. Czarodziejom nie wolno już było nawiązywać przyjaźni ani poślubiać niemagów, a kary za złamanie tego prawa były niezwykle surowe. Komunikację z niemagami dopuszczano wyłącznie w zakresie niezbędnym do wykonywania codziennych czynności. Zgodnie z tym prawem czarodziej lub czarodziej dopiero po osiągnięciu pełnoletniości mógł legalnie posiadać różdżkę poza szkołą: różdżki były przyznawane młodym czarodziejom, gdy uczniowie po raz pierwszy przybyli do Ilvermorny, i musiały pozostać w szkole na czas wakacji. Prawo Rappaport uwydatniło różnice kulturowe pomiędzy amerykańskim i europejskim środowiskiem czarodziejów i sprowadziło magiczną społeczność Amerykanów jeszcze głębiej pod ziemię. W Europie rządy magiczne i niemagiczne zawsze współpracowały ze sobą w tajemnicy przed obywatelami, a czarownice i czarodzieje poślubiali i przyjaźnili się z niemagami. W Ameryce natomiast MACUSA działał samodzielnie, nie kontaktując się z rządem niemagów, a ich samych zaczęto traktować jak wrogów.
|
