| abstract | - Het concept van "nieuwetijdskinderen" of "indigokinderen" werd verzonnen in de jaren 70 van de vorige eeuw, door Nancy Anne Tappe, een vrouw die beweerde "paranormaal" te zijn en "aura's te kunnen lezen". Ze baseerde haar bevindingen op observaties van het "energiepatroon" van het menselijke gedrag bij 95% van de kinderen in de voorbije 10 jaar. Volgens haar vond het fenomeen wereldwijd plaats, en zou de indigokleur op termijn nog de enige kleur van alle aura's ter wereld zijn. Tappe's uitvindsel werd vervolgens verder uitgewerkt door Jan Tober en Lee Carroll, in het boek "The Indigo Children: The New Kids Have Arrived" van 1999. Hun inzichten zouden geïnspireerd zijn door de "spirit guide" Kryon van "Magnetic Services" via "channeling". Sindsdien is het concept steeds meer populair geworden in New Age-kringen. Sommigen beweren dat Edgar Cayce dit al voorspeld had. Het concept van een indigo- of nieuwetijdskind wordt beschreven als een hooggevoelig kind met een sterk intuïtief bewustzijn dat paranormale gaven en specifieke taken in het leven zou hebben, bijvoorbeeld het bevorderen van vrede en harmonie. In het bereiken van dit doel, namelijk het brengen van vrede en harmonie op aarde, zouden ze worden geholpen door hun bovennatuurlijke eigenschappen: een sterk intuïtief bewustzijn, meer gevoelsmatig dan rationeel ingesteld, hypersensitief; hoogbegaafdheid, paranormale gaven, gereïncarneerd zijn en afkomstig zijn van een andere planeet. Het zouden "oude zielen" zijn die ooit hebben geleefd op Atlantis, of afkomstig zijn van Mars, of zelfs een ander zonnestelsel of een "hogere dimensie". Alsof dat nog niet geschift genoeg is, hebben New Agers zelfs een verklaring voor indigo's die uitgroeien tot criminelen: ze doen dat alleen maar omdat ze "die ervaring nodig hebben" en zo "anderen beter kunnen begrijpen". Vergeet niet vandaag nog om een indigo-crimineel te bedanken, hij is immers bezig met de wereld te transformeren naar een betere plaats voor iedereen! Indigokinderen zouden te herkennen zijn aan hun "aura" met een indigo-kleur, maar omdat wij - mensen met een blauw en paars aura of zo - hun potentieel niet erkennen diagnosticeren we deze kinderen met ADHD. Maar wij zijn natuurlijk gewoon veel te rationeel om te zien dat indigokinderen in feite buitenaardse wezens zijn. Mensen met teveel realiteitszin worden door New Agers dan ook graag omschreven als "dreuzels" - ja, de fictieve term uit de Harry Potter-boeken, waaruit weerom blijkt hoe moeilijk het is voor de doorsnee New Ager om de grens te trekken tussen fictie en realiteit. Zo worden ingebeelde vriendjes van kinderen door New Agers ook beschouwd als onzichtbare maar daadwerkelijke "spirituele helpers", waardoor de fantasieën verder worden aangemoedigd. Echte psychologen raden aan om het bestaan van een imaginair vriendje niet te ontkennen maar ook niet aan te moedigen, waardoor het na enkele jaren vanzelf weer weg gaat, maar New Agers moedigen het wel aan met als gevolg dat het imaginaire vriendje langer blijft "bestaan" en het kind moeilijker in de realiteit komt te staan. Het idee achter heel dit concept is dus dat er sinds de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw een nieuwe generatie "ontwaakte", "verlichte" en empatische mensen zou zijn ontstaan, die een nieuw tijdperk van vrede, harmonie, licht en liefde zal inluiden in de hele wereld. Intussen zijn die kinderen al 40 jaar en ouder, en is er van een toename van verlichting en vrede in de wereld nog niet bepaald veel te merken. Er is uiteraard wel een toename aan mensen die geloven in New Age-onzin allerhande, zonder nog enige voeling te hebben met de werkelijkheid, waardoor hun invloed op de realiteit dan ook bijzonder beperkt blijft en nooit in staat kan zijn een tijdperk van mentaliteitsverandering teweeg te brengen. En maar goed ook: de New Age-mentaliteit is er één waarbij alles wat niet past in het "licht & liefde"-plaatje wordt genegeerd of geweerd, en die wordt getypeerd door een egocentrisme.
|
