| rdfs:comment | - Save Me, also known as Save Me You Dumb Idiot in Spain, is a 2005 song by Shinedown, of course it's hard rock (not good), and it didn't chart all that high, as it was not as successful as their slightly better song entitled "Second Chance". It was released off of the album Us and Them, respectively, of course.
- Please save me, even after what I've done. I know what I did was wrong, but save me anyway. I die a little inside each day, be my savior. I'm at the edge ready to fall. Take away the pain, ease my shattered soul. Make me human again, prove I'm not a monster. Spare me from this disease. I'm sick of dying, i just want to live. The burden is weighing me down. Please...if you can hear this,save me. --Lone Wolf1990 19:36, October 19, 2009 (UTC)
- The song was originally a solo song by Kapital K but GAZA reached out to him months later, declaring he got a sample of the same beat and did a verse.
- You just take and take, ah You just take and take, ah Until I'm drowning in your, drowning in your wake ah, wake ah Why are you standing there watching me drown In your wake! (yeah!) Save me, save me, save me I think I'm goin' crazy, crazy, crazy And it's all over you, you, you O-B-S-E-S-S-I-O-N I know I'm goin' crazy, yeah Baby, I'm obsessing! Save me, save me, save me I think I'm goin' crazy, crazy, crazy And it's all over you, you, you
- Location: /way lok 362 12 4837 Relia tells you to your surprise that she's come up short with the ... oh wait ... she's got the part! Unfortunately a clanmate needs your help ... Into the fray once more!
- Save Me is the eighth episode of the first season and the 8th overall episode of Grey's Anatomy.
- Just a Minute (Part Two) is the twenty-ninth level of the Mayhem difficulty in Lemmings.
- Wracając ze szkoły wstąpiłem na okoliczny targ, ponieważ czasem można tam dostać fajne rzeczy za bezcen. Moją uwagę przykuł niewielki stragan z pirackimi grami video. A raczej nie tyle stragan, co sprzedawca, usilnie próbujący wcisnąć ludziom jakąś grę. Podszedłem do niego - od razu wcisnął mi w ręce niechlujnie zapakowaną płytę, na której było tylko nieudolnie narysowane markerem logo Playstation i napis "SAVE ME". "Uratuj mnie"? Nigdy o takiej grze nie słyszałem... Zapytałem gościa, na czym ta ona polega, ale on zrobił tylko przerażoną minę, po czym w mig zwinął swój stragan i uciekł. Dziwne... Ale przynajmniej miałem tę płytę za darmo, koleś zapomniał nawet, że powinienem mu zapłacić.
- Now I know what all of you are going to say, “Oh, another CreepyPasta article about a haunted computer that has videos of satanic rituals, suicide and haunted computer games.” It was nothing like that. The computer worked fine. It was almost as if it were brand new. I went online, played games on newgrounds, watched videos on YouTube, installed a few of my favorite computer games. Things were just fine until tonight. I turned the computer off and went to bed. At one point, I thought I heard the sound of someone crying.
- Save Me was a song sung by Peter Cetera. It served as the main theme of the series first season Lyrics Man all alone, caught in raging water Man overboard, caught in a terrible storm Throw me the rope, pull me out of trouble I need someone, someone to keep me warm Why don't you save me I'm burning with desire Why won't you save me Don't leave me all alone And it's all right Wrap me up, baby won't you take me home Forty below, high up a lonely mountain Slipping down, baby I'm sinking fast Throw me the rope, pull me out of this trouble S.O.S. don't think I'm gonna last
- Save Me is a song by rock band Remy Zero that is used as the theme song for the television show Smallville. The song has a soaring anthemic chorus, making it a natural choice for the superhero themed show. Lyrics from the clip used as the theme: "Somebody save me/Let your warm hands break right through . . . c'mon I've been waiting for you" echo the issues presented in many Smallville episodes.
|
| abstract | - Save Me, also known as Save Me You Dumb Idiot in Spain, is a 2005 song by Shinedown, of course it's hard rock (not good), and it didn't chart all that high, as it was not as successful as their slightly better song entitled "Second Chance". It was released off of the album Us and Them, respectively, of course.
- Please save me, even after what I've done. I know what I did was wrong, but save me anyway. I die a little inside each day, be my savior. I'm at the edge ready to fall. Take away the pain, ease my shattered soul. Make me human again, prove I'm not a monster. Spare me from this disease. I'm sick of dying, i just want to live. The burden is weighing me down. Please...if you can hear this,save me. --Lone Wolf1990 19:36, October 19, 2009 (UTC)
- Wracając ze szkoły wstąpiłem na okoliczny targ, ponieważ czasem można tam dostać fajne rzeczy za bezcen. Moją uwagę przykuł niewielki stragan z pirackimi grami video. A raczej nie tyle stragan, co sprzedawca, usilnie próbujący wcisnąć ludziom jakąś grę. Podszedłem do niego - od razu wcisnął mi w ręce niechlujnie zapakowaną płytę, na której było tylko nieudolnie narysowane markerem logo Playstation i napis "SAVE ME". "Uratuj mnie"? Nigdy o takiej grze nie słyszałem... Zapytałem gościa, na czym ta ona polega, ale on zrobił tylko przerażoną minę, po czym w mig zwinął swój stragan i uciekł. Dziwne... Ale przynajmniej miałem tę płytę za darmo, koleś zapomniał nawet, że powinienem mu zapłacić. Wróciłem do domu. Rodziców nie było, zastałem tylko młodszego brata słuchającego muzyki. - Gdzie rodzice? - Ojciec w pracy, znów siedzi cały dzień na budowie. A mama poszła na zakupy. Cieszyłem się, praktycznie całą chatę miałem dla siebie. Poszedłem do swojego pokoju, włączyłem konsolę i wrzuciłem do niej tajemniczą płytkę "SAVE ME". Ekran zaczął dziwnie migać, a po chwili pojawił się tytuł gry. Czerwone litery na czarnym tle wyglądały tak, jakby były napisane krwią, a muzyka lecąca z głośników nie była zbyt przyjemna. Była raczej irytująca. Wszedłem w menu gry. Ku mojemu zaskoczeniu, składało się ono tylko z jednej opcji "Start". Potem zobaczyłem napis "Pozostałe życia: 4". Zaintrygowało mnie to, że wszystkie napisy w grze, oprócz tytułu, były w języku polskim. POZIOM 1. Postać gracza znajdowała się na placu budowy. Celem misji było zdobycie sejfu z pieniędzmi znajdującego się na samym szczycie bardzo wysokiego rusztowania. Skojarzyło mi się to z moim ojcem - nienawidził pracować, marzył tylko o ogromnej kasie... Zresztą samo miejsce akcji gry też mi się wydawało znajome - mój ojciec pracował na budowie po drugiej stronie ulicy. Największy szok jednak przeżyłem, gdy zobaczyłem postać, którą miałem sterować. Wyglądała zupełnie jak mój ojciec! Ten wąsik, okulary, charakterystycznie zadarty nos, tatuaż z orientalnymi motywami na prawym ramieniu... Zacząłem grę. Postać żwawo i sprawnie wspinała się na kolejne poziomy rusztowania. Wydawało się to proste - jeszcze tylko kilka pięter dzieliło mnie od zdobycia sejfu. Nagle w grze zerwał się silny wiatr. Poziom trudności podskoczył ostro w górę. Niestety, rusztowanie nie wytrzymało naporu wiatru i zawaliło się na ziemię. Postać w grze straciła swoje pierwsze życie. Po chwili za oknem usłyszałem potworny łomot. Wyjrzałem na zewnątrz sprawdzić co się dzieje. Na budowie naprzeciwko widać było ogromny tuman kurzu, stertę gruzu, jakieś pręty... Słychać było głośne krzyki... Mój ojciec akurat wstawiał okna na wysokości siódmego piętra budowanego bloku, gdy całe rusztowanie przechyliło się i runęło na ziemię. Nie miał najmniejszej szansy, żeby to przeżyć... Byłem w szoku. Nagle usłyszałem za sobą dziwny odgłos, jakby ktoś pisał na maszynie. Na ekranie telewizora pojawiały się napisy: "Masz jeszcze trzy szanse, aby ich uratować. Możesz wyłączyć grę, ale wtedy zginiecie wszyscy od razu. Razem z tobą. Czy chcesz kontynuować?" Trzęsąc się ze strachu wróciłem do konsoli i wybrałem opcję "Tak". POZIOM 2. Według wyświetlanego na ekranie opisu, należało iść cały czas przed siebie, walcząc z przeciwnikami. Czyli po prostu klasyczna nawalanka. I znów przeżyłem szok po ujrzeniu postaci... Kobieta, którą sterowałem wyglądała jak moja matka! Ta gra jest przeklęta... OK, idziemy... Akcja gry rozgrywała się na ulicach jakiegoś dużego miasta. Pierwszy przeciwnik padł po dwóch ciosach. Pojawiło się kilku następnych, jednak również oni dostali tęgie lanie. Końcówka etapu miała miejsce w wąskiej, ciemnej uliczce, gdzie czekał główny przeciwnik - zamaskowany bandzior uzbrojony w nóż. Walczyłem z nim do upadłego, jednak skubany był o wiele szybszy i zwinniejszy. Nagle zaszedł moją postać od tyłu, powalił ją na ziemię i po krótkiej szamotaninie wbił nóż w serce. Wtem do pokoju wpadł mój brat, cały zapłakany. - Mama nie żyje! Jacyś bandyci napadli ją na uli... Nie dokończył, ponieważ zobaczył na ekranie scenę śmierci bohatera gry. Na ten widok nogi mu się ugięły w kolanach i zemdlał w progu mojego pokoju. Ocuciłem go i znów usłyszałem dźwięk maszyny do pisania. Patrzyliśmy razem na pojawiający się na ekranie tekst: "Zostały ci już tylko dwie szanse. Pamiętaj... Gdy przerwiesz, zginiecie wszyscy. Grasz dalej?" - Nie graj w to! Ta gra nas wszystkich wykończy! Ja jednak postanowiłem spróbować dalej. POZIOM 3. Opis wskazywał na grę podobną do klasycznego "Froggera". Należało przedostać się z jednej strony autostrady na drugą, uważając na pędzące samochody. Zrobiłem zbliżenie na bohatera tej misji - to był mój brat... Jeszcze nigdy nie widziałem go aż tak przerażonego. Wybiegł z pokoju wrzeszcząc wniebogłosy i uciekł z domu. Ja tymczasem zacząłem grę - może chociaż jego uda mi się uratować... Udało mi się bez problemu przejść przez pierwszy pas autostrady. Na drugim niewiele brakowało, a wpadłbym pod szybko jadący wóz sportowy. Trzeci, czwarty, piąty... Cholera, te samochody jadą coraz szybciej! Spociłem się, moje palce już ledwo wyrabiały... Niestety. Na ostatnim pasie postać weszła wprost pod koła tira. Byłem załamany, obawiałem się najgorszego... Zza okna rozległ się odgłos pisku opon, a potem huk. Bałem się wyjrzeć na zewnątrz. Gdy już się trochę opanowałem, moim oczom ukazał się przerażający widok... Na poboczu stała ciężarówka z włączonymi światłami awaryjnymi, a na środku ulicy leżały niemalże przecięte na pół zwłoki mojego brata. Leżał w ogromnej kałuży krwi. Tego już było za wiele. Zacząłem płakać. Już miałem wyłączyć tę cholerną grę, gdy nagle znów usłyszałem odgłos maszyny do pisania. "Nie udało ci się ich uratować. Ale masz jeszcze jedną, ostatnią szansę. Zapamiętaj tylko, że po wyłączeniu gry od razu zginiesz. Grasz dalej?" Miałem już tego dość, moje nerwy już były na wyczerpaniu... Jednak ostatkiem sił podszedłem do konsoli i wybrałem "Tak". POZIOM 4. Ostatnie zadanie polegało na rozwaleniu skrzyń znajdujących się w pewnym starym domu i zebranie ukrytych w nich przedmiotów. Tym razem postać w grze była moim lustrzanym odbiciem. Przełknąłem ślinę i zacząłem grać. Bohater gry znalazł się w opuszczonym, zrujnowanym domu. Było ciemno, wszędzie łaziły pająki i inne robactwo, słychać było też jakiś niski, mocno zniekształcony głos. Nie zrozumiałem co on mówi , wyraźnie można było usłyszeć jedynie moje imię. Zobaczyłem przed sobą pierwszą skrzynię. Rozwaliłem ją i zebrałem ukryte monety. Im dalej szedłem, tym więcej takich skrzyń było, ale - co dziwne - ten zniekształcony głos stawał się coraz bardziej intensywny. Doszedłem do drzwi z tabliczką "Wchodzisz na własną odpowiedzialność". Wszedłem. Zapadła głucha cisza, głosy ustały, a drzwi za mną same się zamknęły. Byłem uwięziony, nie wiedziałem co mam robić. Po chwili zobaczyłem na ekranie dwa paski energii, podpisane GRACZ i WRÓG. Dziwne... Jedyne co widziałem w tym momencie, to mój bohater na czarnym tle. Wtem rozległ się przeraźliwy wrzask i zobaczyłem, jak niewyraźna, biała postać ze świecącymi czerwonymi oczami pędzi w stronę mojego wirtualnego odbicia. Nie zdążyłem nic zrobić - biały stwór złapał mojego bohatera i go udusił. Mój pasek energii spadł do zera. Na ekranie pojawiły się dziwne zakłócenia. Nie słyszałem już odgłosu maszyny do pisania, zamiast tego do moich uszu docierały coraz głośniejsze dźwięki kroków, które nagle ustały. Odwróciłem się - za mną stała biała, niewyraźna postać ze świecącymi, czerwonymi oczami... Kategoria:Gry Kategoria:Opowiadania Kategoria:Legendy miejskie
- Save Me was a song sung by Peter Cetera. It served as the main theme of the series first season Lyrics Man all alone, caught in raging water Man overboard, caught in a terrible storm Throw me the rope, pull me out of trouble I need someone, someone to keep me warm Why don't you save me I'm burning with desire Why won't you save me Don't leave me all alone And it's all right Wrap me up, baby won't you take me home Forty below, high up a lonely mountain Slipping down, baby I'm sinking fast Throw me the rope, pull me out of this trouble S.O.S. don't think I'm gonna last Why don't you save me I'm burning with desire Why won't you save me Come on hold me tight And it's all right Don't you know we're gonna have fun tonight
- The song was originally a solo song by Kapital K but GAZA reached out to him months later, declaring he got a sample of the same beat and did a verse.
- You just take and take, ah You just take and take, ah Until I'm drowning in your, drowning in your wake ah, wake ah Why are you standing there watching me drown In your wake! (yeah!) Save me, save me, save me I think I'm goin' crazy, crazy, crazy And it's all over you, you, you O-B-S-E-S-S-I-O-N I know I'm goin' crazy, yeah Baby, I'm obsessing! Save me, save me, save me I think I'm goin' crazy, crazy, crazy And it's all over you, you, you
- Location: /way lok 362 12 4837 Relia tells you to your surprise that she's come up short with the ... oh wait ... she's got the part! Unfortunately a clanmate needs your help ... Into the fray once more!
- Save Me is the eighth episode of the first season and the 8th overall episode of Grey's Anatomy.
- Now I know what all of you are going to say, “Oh, another CreepyPasta article about a haunted computer that has videos of satanic rituals, suicide and haunted computer games.” It was nothing like that. The computer worked fine. It was almost as if it were brand new. I went online, played games on newgrounds, watched videos on YouTube, installed a few of my favorite computer games. Things were just fine until tonight. I turned the computer off and went to bed. At one point, I thought I heard the sound of someone crying. At first, I thought I was hearing things but as I laid in bed, it seemed that the crying would keep getting louder. The crying was eventually replaced by a piercing loud scream which made me jump out of bed, turn the lights on and look around the room. The sounds were suddenly gone. I must’ve had a bad dream but that was nothing compared to the dream I had when I went back to sleep. I had a dream that I was sitting on a dock at some kind of lake. Looking down at the lake, I saw a girl splashing around, screaming “Save me! I can’t swim!” I jumped in and swam towards her. Just as I reached out to grab her, she sunk down into the water. She was gone but I could still hear her screaming “Save me!” She suddenly reappeared much further in the lake, still struggling to get out and crying for help. I swam closer to her but someone began pulling me away from her as she was drowning. As I was pulled away, I saw even more children in the lake but they were much further than the girl was. By the looks of it, they seemed to be the ones pulling her into the water. The girl just kept screaming “Save me!” as if that was all she could say. The unseen person just kept pulling me away until everything turned red. I woke up but I was still shaking. I’ve never had a dream that felt so real. Realizing that I had slept in, I ran to school. When I went to class, everything was different. Our teacher, Mr. Armond. He wasn’t there. Instead it was this angry old lady. I asked for her name and what happened to Mr. Armond and she just told me to sit down. Looking behind me, none of the usual students were there. Instead, it was all the kids in the lake. I sat at my desk. To my surprise, the girl who was drowning was sitting right next to me. All of the kids seemed to act very strangely. A lot of them seemed angry and hateful or about to start crying. They all seemed to hate the teacher. The girl who drowned seemed genuinely scared like she was in a trance. During roll call, none of the kids would answer to the teacher. As the teacher became angry with one of the students, asking him to look at her, the kid tore the top of his desk off and threw it at her. Such surprising strength for such a skinny guy. He was like a skeleton. The teacher didn’t seem to care too much. She just said “What is your problem?” After a long period of silence, the kid finally looked into her eyes and said “You’re a bitch.” Again, the teacher gave him an expressionless stare until she went back to her desk. The girl handed me a note that read “Leave this place or she’ll trap you too.” That is when I left. I couldn’t stay there and I wanted to know what was going on. Upon getting home, my laptop had been turned on and a word processor page had been opened and it read “Save me.” I sent a bunch of messages to the guy who gave me the laptop but he wouldn’t respond. I was confused and scared. I didn’t know who I was, where I was or if I was just imagining things. That night, I had another dream. This time, all the kids were drowning in the lake. All of them, screaming for me to save them. I was hesitant but before I could jump in and save anyone, that teacher, the old lady grabbed me and pulled me away from them. I woke up in the middle of the night, crying. Now I understand. This old lady had trapped these kids. They are prisoners. Alive or dead, they are still prisoners. I’ve never really believed in the supernatural but I was beginning to lose my mind. This couldn’t be real but it felt real. I skipped the next two days of school. Every day, I swear to god, I would hear the sound of someone whispering to me. Begging me to save them. Every time I blink, I have visions of dead children floating in the lake. I finally lost it. I destroyed my laptop. I felt like it had to be a source of some kind. I smashed it to pieces with a hammer and burned the remains. I decided to go back to school. Mr. Armond was back and so was my usual class. Everything seemed like they were back to normal. I asked Mr. Armond if he knows what happened. He said school had been canceled for the last few days. He didn’t seem to know anything else. I sat at my desk and I was simply under the impression that I imagined it all. I looked inside my desk and I noticed a piece of paper. All it said was “Thank you.” over and over again and each time, it was in different handwriting. Everything stayed normal. After that, silence. It's been awhile and I've had time to think about this and I keep having second thoughts before I do anything.
- Just a Minute (Part Two) is the twenty-ninth level of the Mayhem difficulty in Lemmings.
- Save Me is a song by rock band Remy Zero that is used as the theme song for the television show Smallville. The song has a soaring anthemic chorus, making it a natural choice for the superhero themed show. Lyrics from the clip used as the theme: "Somebody save me/Let your warm hands break right through . . . c'mon I've been waiting for you" echo the issues presented in many Smallville episodes. The song was featured as the opening song on the Smallville compilation CD: Smallville: The Talon Mix (2003). The Season One finale, titled Tempest, features Remy Zero appearing at a high school dance and performing "Save Me" and "Perfect Memory".
|
