| abstract | - Leszek Czerwony. Ostatni książę trzyczaszkowski. Urodził się w roku 1649 jako jedyny ślubny syn Leszka Słabowitego. Po buncie hrabiego Unisława w XV wieku rozpoczął się upadek państwa trzyczaszkowskiego. Wielokrotnie w wieku XVI i XVII dochodziło do buntów zarówno ze strony chłopów i mieszczan, jak i samej szlachty. Leszek Czerwony pamiętał jeszcze rokosz Aldusa, który zmusił jego ojca do wydania przywileju o ograniczeniu powinności podatkowych szlachty. Podobnie, jak jego najbliżsi przodkowie, Leszek Czerwony był władcą słabym, dla którego sprawy państwa zawężały się do spraw dworu. Znane było jego umiłowanie do pijaństwa, niemal zawsze jego twarz była czerwona od nadmiernego spożycia alkoholu, czym zasłużył sobie na swój przydomek. Leszek nie był także przesadnie bystry, we wszystkich sprawach państwowych zdawał się na swoich doradców, co ostatecznie przywiodło go do zguby. W dziesięć lat po objęciu przez siebie tronu, w roku 1684, pod namową swego wuja, wojewody gniewskiego, Zbigniewa z Gniewu, powołał na najwyższy urząd w państwie - kanclerza - kasztelana gniewskiego, Lazarusa. Lazarus w sposób przebiegły podporządkował sobie wszystkich wojewodów trzyczaskowskich, tworząc z Leszka Czerwonego marionetkę w swoich rękach. W otoczeniu Leszka Czerwonego pojawił się w roku 1701 jezuita z Furlandii, Bernard de Oeuf. Przekonał on Leszka, iż powinien on wziąć sprawy państwa w swoje ręce i przepędzić Lazarusa. Leszek postanowił zwołać na dzień 1 maja 1701 r. wiec możnych i ogłosić im swoją decyzję. Jak obiecał, tak zrobił. Tego samego dnia wieczorem został brutalnie zasztyletowany, a władzę przejął przy wsparciu możnych Lazarus. Bernard de Oeuf został powieszony na murach zamku trzyczaszkowskiego. Książęta Sarmaccy Acjo → Elmer → Karol I Mściwy → Karol II Ślepiec → Borys Bękart → Unisław → Mirosław → Dobrosław → Brzetysław → Leszek Czerwony → Lazarus → Ludwik Spokojny → Piotr Mikołaj → Daniel Łukasz → Michał Feliks→Piotr II Grzegorz→Tomasz Ivo Hugo Kategoria:Postacie fikcyjne *
|
