| abstract | - De Engelse Burgeroorlog is de periode van conflict in de koninkrijken Engeland, Schotland en Ierland tussen 1639 en 1651, en verwijst specifiek naar de twee oorlogen (1642–1645 en 1648–1649) tussen de koningsgezinde aanhangers van Karel I van Engeland - de cavaliers - en de aanhangers van het Long Parliament, de roundheads. Een derde oorlog (1649-51) tussen de aanhangers van Karel II en de verdedigers van het rompparlement, eindigde met een overwinning voor het parlement in september 1651. De oorlogen leidden tot de berechting en executie van Karel I, de verbanning van zijn zoon Karel II en de vervanging van de monarchie door het Engelse Gemenebest (1649–1653) en vervolgens het Protectoraat (1653–1659) onder de heerschappij van Oliver Cromwell. Het monopolie van de Anglicaanse Kerk op de christelijke eredienst vond zijn einde, en een nieuwe protestantse aristocratie ontstond in Ierland. Een belangrijk precedent werd geschapen: de koning kon voortaan niet regeren zonder de toestemming van parlement en volk. De burgeroorlogen braken niet uit omwille van de weerstand van de Engelsen tegen het beleid van Karel I, die elf jaar zonder parlement regeerde, maar omdat zijn Schotse onderdanen met succes weerstand wisten te bieden aan de politieke en kerkelijke hervormingen die Londen hen wenste op te leggen.
|
