| rdfs:comment | - Adam Bonowski - grafik, plastyk, pedagog. Syn Wincentego, urzędnika, i Kazimiery Jagodzińskiej, nauczycielki. W 1928 r. zamieszkał w Krotoszynie, gdzie ukończył w 1939 r. Szkołę Ćwiczeń przy Państwowym Seminarium Nauczycielskim. Spoczywa wraz z teściami Teodozją i Józefem Darownymi w kwaterze 9 na cmentarzu parafii pw. Św. Trójcy w Bydgoszczy.
|
| abstract | - Adam Bonowski - grafik, plastyk, pedagog. Syn Wincentego, urzędnika, i Kazimiery Jagodzińskiej, nauczycielki. W 1928 r. zamieszkał w Krotoszynie, gdzie ukończył w 1939 r. Szkołę Ćwiczeń przy Państwowym Seminarium Nauczycielskim. Po wybuchu II wojny światowej był ewakuowany razem z innymi urzędniczymi rodzinami do Kołomyi, skąd powrócił w połowie 1940 r. do Krotoszyna. W czasie okupacji zatrudniony był jako pracownik rolny w Kromolicach k. Krotoszyna, a później jako robotnik w Fabryce Kafli w Krotoszynie. Również w Krotoszynie, w styczniu 1946 r. ukończył Gimnazjum im. H. Kołłątaja; tam następnie podjął naukę w Liceum Pedagogicznym, którą ukończył w grudniu 1947 r. w Liceum Pedagogicznym w Brzegu n. Odrą. W październiku 1947 r. zdał egzaminy do Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, gdzie od stycznia 1948 r. rozpoczął studia. W 1951 r. uzyskał absolutorium na Wydziale Grafiki u prof. prof. Wronieckiego, K. Mondrala, H. Polańskiego i F. Burkiewicza; dyplom zdobył w 1971 r. w poznańskiej uczelni z projektowania graficznego u prof. Waldemara Świerzego. Po ukończeniu studiów w 1951 r. pracował początkowo jako nauczyciel wychowania plastycznego w Technikum Łączności i Technikum Gospodarczym w Poznaniu. Od 1952 r. związał się z Technikum Poligraficzno-Księgarskim im. J. Lelewela, gdzie pracował jako pedagog do przejścia na emeryturę w 1985 r. Na kierunku poligraficznym uczył grafiki użytkowej, a na kierunku księgarskim uczył grafiki i reklamy książki. Autor skryptu pt. „Wybrane wiadomości z historii sztuki. Materiały pomocnicze dla uczniów techników księgarskich...” (1958 r.). Grafikę artystyczną uprawiał od lat 50. do ok. 1965 r., wykonując najwięcej prac w technice linorytu i drzeworytu oraz w znacznie mniejszym stopniu w suchorycie, akwaforcie i akwatincie. Obok realistycznie potraktowanych widoków miejskich i krajobrazów z różnych okolic Polski, w innych pracach mocno upraszczał i syntetyzował formę; operując, zwłaszcza w linorytach, szerokimi i miękkimi płaszczyznami bieli i czerni. Wśród grafik Bonowskiego wymienić można: linoryty - Nad jeziorem, Martwa natura, Poznań-Zagórze, Domki, Przedstawienie kukiełkowe, Gdy zakwitną kasztany, Rybak; drzeworyty - Motyw znad Warty, Ratusz w Sulmierzycach (zbiory MNP), RZS Łukaszewo (zbiory MNP) i Topole znad Warty (zbiory MNP); suchoryt Kościół św. Andrzeja Boboli w Krotoszynie; suchoryt z akwatintą Chłopczyk; akwafortę Uliczka w Zdunach (zbiory MNP). Uprawiał rysunek piórkiem, z których część reprodukowana była w rubryce „Głosu Wielkopolskiego” - Ze szkicownika po Wielkopolsce. W zakresie grafiki użytkowej wiele prac wykonał na rzecz szkoły, w której uczył, m.in. dekoracje okolicznościowe, dyplomy, zaproszenia, okładki jubileuszowych wydawnictw szkolnych i albumy. Ponadto zaprojektował kilka okładek dla „Wydawnictwa Poznańskiego”, np. Siostra Carrie T. Dreisera (Poznań, 1959), Wychowujemy wszyscy. Pogadanki radiowe... (Poznań, 1961), oraz ilustracje do książki: „Zarys dziejów książki i księgarstwa” C. Ożarzewskiego (Poznań, 1965). A. Bonowski brał udział w około 40 wystawach okręgowych oraz w 10 wystawach indywidualnych: w Poznaniu - 1956, 1959, 1975, 1980; w Lesznie - 1957; w Tucholi - 1979, 1982, 1987; w Gnieźnie- 1988. Jego prace znajdują się w wielu krajowych muzeach m.in. w Muzeum Narodowym w Poznaniu, kolekcjach prywatnych i zagranicą m.in.: Włochy, Portugalia, Niemcy. Bonowski był od 1952 r. członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Poznańskiego - Sekcja Grafiki. Spoczywa wraz z teściami Teodozją i Józefem Darownymi w kwaterze 9 na cmentarzu parafii pw. Św. Trójcy w Bydgoszczy.
|
