| abstract | - Phoelarchy (ang. phoelarches) uważane są za potomków legendarnego feniksa. Ich dumna postawa, błyszczące upierzenie i intensywne ciepło jakie wydzielają mogą dowodzić, że ta śpiewka ma więcej zgodnego z prawdą niż się niektórym wydaje. Phoelarchy są szczupłymi i wysokimi istotami o ludzkich rozmiarze. Z grubsza wyglądają również jak ludzie choć ich skóra ma barwę wahającą się do rdzawej czerwieni do jasnego złota, a oczy jarzą się czerwonym blaskiem. Są trochę wyżsi od ludzi, przeciętnie mierząc od 180 do 190 cm wzrostu, przy wadze 80 kg. Linie piór koloru czerwonego, złotego, pomarańczowego, a nawet purpurowego, różne u każdego osobnika, skierowanych są do tyłu, biegną im wzdłuż ramion, nóg i pleców. Podobne upierzenie porasta im również żuchwę, a na głowie zamiast włosów mają dłuższe i gęstsze pióra. Pióra porastające ciała phoelarchów służą jedynie celom ozdobnym i są powodem wielkiej dumny dla każdego osobnika. Istoty te mówią płomiennym, ale znają zazwyczaj też kilka zwrotów w innych językach. Preferują ciepłe klimaty jako miejsca zamieszkania, ale nie jest to sztywny wymóg i można je spotkać w różnych rejonach. Istoty te prawie zawsze opętane są niezwykłą żądzą podróżowania. Większość swojego życia spędzają na podróżowaniu, poznawaniu nowych ludzi i odwiedzaniu nowych miejsc. Sprawia to, że phoelarchy nie mają swojego społeczeństwa, choć krążą wśród ludu feniksa (ang. phoenixkin) krążą opowieści o miastach ich ludu na planie żywiołu ognia. Inną cechą phoelarchów jest to, że nie potrafią obojętnie przejść obok niesprawiedliwości. Cenią sobie wolność własną i innych, i nie ma dla nich rzeczy ważniejszej od tego. Dlatego też w miejscach gdzie ta wolność jest zagrożona, można spotkać phoelarchy walczące o przywrócenie tych wartości. Phoelarchy są śmiertelnie niebezpiecznymi przeciwnikami zarówno w walce na dystans jak i w zwarciu. Jak długo to możliwe korzystają z zaklęć i swoich zdolności czaropodobnych utrzymując przeciwników na odległość, lecz kiedy dochodzi do walki wręcz z wielką wprawą walczą ulubionymi tasakami. Dysponują one kilkoma zdolnościami czaropodobnymi związanymi z ogniem i światłem i potrafią ich używać dosyć często. Do tego w ogóle ogień zamiast niszczycielskiego działania, ma zbawienny wpływ na phoelarchy. Płomienie zamiast zadawać im rany, wprost przeciwnie leczą. Mogą one kontrolować ciepło swojego ciała, do takiego stopnia że ich dotniecie może powodować nieprzyjemne oparzenia, a także są całkowicie odporne na choroby i trucizny. Istoty te są charyzmatyczne i intrygujące dlatego rzadko spotyka się je samotnie, zazwyczaj są w towarzystwie innych przedstawicieli swojego gatunku albo innych zwolenników. W chwili śmierci ciało phoelarcha wybucha ogniem zadając wielkie obrażenia istotom w promieniu 6 metrów. Po ugaśnięciu śmiertelnych płomieni, pośród popiołów można znaleźć niewielkie jajko o czarnym, szklistym połysku. Z tych popiołów i jajka, po dobie oczekiwania wylęga się phoera. Jajko nosi nazwę chrysalis i roztacza słabą, magiczną aurę choć nie dysponuje magicznymi zdolności. Rozbicie jajka definitywnie zabija stworzenie.
|
