| rdfs:comment | - Drzwi - podobnie jak dom miały dla Egipcjan również znaczenie metaforyczne. Były przejściem, granicą, ograniczeniem dostępu. Ważnym elementem grobów były "ślepe wrota" (niemożliwe do przejścia dla żyjących, oczywiście możliwe do przejścia przez zmarłych), a w zaświatowej wędrówce zmarły przechodził przez liczne bramy. Otwieranie drzwi naosu miało jednoznacznie wymiar symboliczny, a i obecne w naszej kulturze pojęcie "bramy niebios" znane było w Egipcie. Kategoria:Symbolika
- Drzwi (ang. Door) to użyteczny blok, który ma 2 bloki wysokości.
- Drzwi (ang. Door) to użyteczny blok, który ma 2 bloki wysokości.
- Drzwi – trójwymiarowa przegroda, przytwierdzona najczęściej osiowo do tzw. ościeżnicy za pomocą zawiasów; drzwi poruszają się w dwóch wymiarach, czasowo umożliwiając komunikację między przestrzeniami, które przegradzają, potocznie nazywana „wynalazkiem pozwalającym przechodzić przez ściany”. Terminologia wojskowa: drzwi to ruchoma gródź działowa o małej sztywności.
- thumb|250px|Pełny widok "Drzwi" (ang. The Door) to nadana przez fanów nazwa metalowych drzwi ze znakiem DHARMY, które widzieliśmy w odcinkach „Three Minutes” i „Live Together, Die Alone: Part 2”. Drzwi te są zlokalizowane obok niezwykłej formacji skalnej i były przypuszczalnym wejściem do kolejnej stacji DHARMY. Jednak gdy zostały otwarte przez Sayida, odkryliśmy, że jest za nimi tylko lita skała. Przeznaczenie tej atrapy jest nieznane. Drzwi były najpierw zauważone przez Michaela, kiedy został porwany przez Innych. Wtedy były one strzeżone przez dwóch strażników.
- Zostałem adoptowany. Nigdy nie znałem swojej prawdziwej matki. Zabrano mnie od niej, gdy byłem jeszcze zbyt mały, żeby ją zapamiętać. Kochałem jednak moją adopcyjną rodzinę. Byli dla mnie tacy mili. Jadałem dobrze, mieszkałem w wygodnym, ciepłym domu i mogłem późno kłaść się spać. - Jak drzemka? - spytała Janice, zawadiacko czochrając moje włosy. Potrząsnąłem głową i prychnąłem na nią, w sposób wskazujący, że też się z nią droczę. - Nie rób tak - powiedział ojciec szorstko i z powagą. Zamknął za sobą drzwi i odwiesił płaszcz. Zrobiło się późno i Janice stanęła obok kanapy: - Dlaczego?
|
| abstract | - Zostałem adoptowany. Nigdy nie znałem swojej prawdziwej matki. Zabrano mnie od niej, gdy byłem jeszcze zbyt mały, żeby ją zapamiętać. Kochałem jednak moją adopcyjną rodzinę. Byli dla mnie tacy mili. Jadałem dobrze, mieszkałem w wygodnym, ciepłym domu i mogłem późno kłaść się spać. Pozwólcie, że szybko opowiem o mojej rodzinie: po pierwsze, moja mama, nigdy nie nazywałem jej "mamą" ani nic w tym stylu, po prostu zwracałem się do niej po imieniu, Janice. Nie miała nic przeciwko. Zwracałem się tak do niej już tak długo, że nie sądzę, aby to nawet zauważała. W każdym razie, była bardzo dobrą kobietą. Myślę, że to ona wyszła z inicjatywą adoptowania mnie. Czasem, gdy oglądaliśmy telewizję opierałem się o nią, a ona drapała mnie paznokciami w plecy. Była jedną z takich hollywoodzkich matek. Był jeszcze tata. Jego prawdziwe imię to Richard, ale on chyba niezbyt mnie lubił. Zwykłem nazywać go Tatą desperacko pragnąć zyskać jego miłość. To nie działało. Myślę, że nieważne jakbym go nazywał, i tak nie kochałby mnie tak, jak własnego dziecka. To zrozumiałe, więc nie naciskałem. Charakterystyczną cechą taty była jego niewzruszona srogość. Nie bał się uderzyć swoich dzieci gdy zrobiły coś złego. Zauważyłem to, gdy na początku nie umiałem odpowiednio korzystać z toalety. Nie wahał się dać mi w tyłek. Cóż, jestem dobrze wychowany i myślę, że to dzięki jego metodom. Wreszcie: moja siostra. Mała Emily była bardzo młodziutka gdy mnie adoptowano, więc byliśmy mniej więcej w tym samym wieku. No może ona była troszeczkę starsza. Jednakże lubiłem myśleć o niej jako o młodszej siostrze. Rozumieliśmy się lepiej niż nie jedno rodzeństwo. Wieczorami długo siedzieliśmy i po prostu rozmawialiśmy. Cóż, właściwie to ona gadała, a ja po prostu słuchałem. Robiłem to, bo ją kochałem. Mieliśmy mało pokoi, a ja, jako że nie chciałem spać sam w salonie, spałem tuż obok jej łóżka, na podłodze. Odpowiadało mi to, gdyż lubiłem z nią przebywać i czułem potrzebę opiekowania się moją małą siostrą. Wszystko zmieniło się w okropną środową noc. Byłem w domu i drzemałem, gdy Emily otworzyła frontowe drzwi. Dźwięk ten oprzytomnił mnie i poszedłem do salonu. Wtedy właśnie zorientowałem się, że jest środa. Nigdy nie byłem dobry w zapamiętywaniu dat i tak dalej. No dobra powiem to: moje poczucie czasu było OKROPNE! Niemniej jednak wiedziałem, że jest środa, ponieważ Emily wracała właśnie z kościelnego zgromadzenia młodzieży. Gdy weszła, przytuliła mnie, co zrobili również Tata i Janice. - Jak drzemka? - spytała Janice, zawadiacko czochrając moje włosy. Potrząsnąłem głową i prychnąłem na nią, w sposób wskazujący, że też się z nią droczę. - Nie rób tak - powiedział ojciec szorstko i z powagą. Zamknął za sobą drzwi i odwiesił płaszcz. - Po prostu żartowałem - odwarknąłem pod nosem. Musiał mnie nie usłyszeć, bo nie poczułem, żeby mnie pacnął. Następnie Emily poszła do naszego pokoju, a ja zaraz za nią. Zaczęła opowiadać mi o swoim dniu. Wiecie... typowa gadka nastoletniej dziewczyny. Ale słuchałem jej, aby poczuła się lepiej. Po opowieści, Emily zasugerowała oglądanie telewizji. Przystałem na jej propozycję i wskoczyłem na kanapę gdy tylko poszła po pilota. Przewróciła oczami na moje dziecinne zachowanie i usiadła obok. Oglądaliśmy telewizję dopóki nie zaszło słońce. Emily była typem dziewczyny, która zamiast oglądać kreskówki i telenowele woli takie kanały jak National Geographic czy Animal Planet. Ja też je lubię, właściwie są jedynymi kanałami, które potrafią przyciągnąć moją uwagę. Zrobiło się późno i Janice stanęła obok kanapy: - Emily już pora spać, wyłącz telewizor i idź do swojego pokoju. Ty też - powiedziała, wskazując na mnie. Emily wyłączyła niechętnie program, który oglądaliśmy i wstała. Gdy szliśmy korytarzem do pokoju, nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że coś jest nie tak. Dotarliśmy do pokoju i Emily zgasiła światło. Tak jak i ona, dostrzegłem kątem oka jakiś ruch. Pochodził zza okna, jednak zanim zdążyłem tam spojrzeć, coś co sądziłem, że tam było, zniknęło. Pozostałem jednak czujny. Ze względu na moją siostrę. Leżałem tak w ciemności, jedynie cienka strużka światła z ulicznej latarni oświetlała lekko pokój. Mógłbym przysiąc, że od czasu do czasu słyszałem jakieś subtelne dźwięki zza okna... łamanie gałązek, chrzęst liści... Dodatkowo cały czas czułem mdlący smród krwi i potu. Przez większość nocy nie zmrużyłem oka. Odgłosy za oknem zaczęły cichnąć, a fetor opuścił mój nos. Poczułem ulgę. Moje powieki się zamknęły. Niedługo potem usłyszałem głośny trzask po drugiej stronie domu. Natychmiast oprzytomniałem. KTOŚ JEST W DOMU! Adrenalina ogarnęła całe moje ciało. "Obudź się" - błagałem Emily. Obudziła się i jak tylko zobaczyłem, że wstaje, pobiegłem do pokoju rodziców. Tata nie żył. Krew z jego rozerwanej szyi spływała na łóżko i podłogę. Zobaczyłem, że drzwi od łazienki są zamknięte a zaraz przed nimi stoi człowiek. Człowiek... nie czuję się komfortowo tak go nazywając... Był wysoki i potężny. Odwrócił się i mnie zobaczył. W tym momencie przyjrzałem się mu dokładnie. Nie zapomnę tego. Jego oczy były wielkie, świdrujące i opętane żądzą. Nosił niechlujną brodę, która teraz ociekała krwią. Miał brudne ubranie i kamienną, zimną twarz. Wtedy poczułem ten sam, wstrętny zapach potu i krwi co wcześniej, lecz teraz był wręcz przytłaczający. Widział mnie. Widział i szczerzył krzywe, żółte zęby w szerokim uśmiechu. Ten uśmiech mnie odrzucał. Już myślałem, że zginę, jednak on nagle odwrócił się w stronę drzwi łazienki kompletnie nie poruszony moja obecnością. Byłem przerażony i nie wiedziałem co robić. Po prostu wyłem i płakałem. Widziałem jak wyważa drzwi łazienki, która była jedynym schronieniem mamy. Widziałem jak podnosi wielką brzytwę, przecina ją i rozrywa na strzępy... Następnie coś usłyszałem; ostatnią rzecz jaką chciałbym usłyszeć... był to krzyk Emily dochodzący z tyłu. Morderca oderwał wzrok od zarżniętej matki i gapił się na moja małą siostrę. Wstał i szybko podążył w naszą stronę. Emily odwróciła się i zaczęła uciekać, a ja byłem zdziwiony, że minął mnie i poszedł prosto za nią. Dlaczego wciąż była w domu? Dlaczego nie oceniła sytuacji i od razu nie uciekła? Teraz jej los jest przesądzony, a ja zostanę sam... Pobiegłem za nimi, spodziewałem się, że mężczyzna od razu zabije ją tak jak zrobił to z resztą rodziny, ale myliłem się. Złapał Emily za ramię i szarpnął na znak, że ma nad nią kontrolę. Ciągnął ją po domu... Robiłem największy hałas jaki mogłem, mając nadzieję i modląc się by ktoś usłyszał moje wołanie o pomoc. Nie mógł jej zabrać. Nie ją. Gdy mnie mijał oparłem się o ścianę i łkałem przerażony, - Dlaczego? Nie odpowiedział, tylko pogłaskał mnie wolną ręką, podczas gdy Emily krzyczała w drugiej. - Dobry chłopiec - znów wyszczerzył do mnie zęby i zaśmiał się potwornie. Podążyłem za nim do drzwi, gdzie zawlókł moją bezbronna siostrzyczkę. Otworzył je, wypchnął Emily na zewnątrz i zatrzasnął za sobą. Siedzę teraz w moim domu, z okaleczonymi rodzicami, drżąc i łkając z bezsilności. On tam jest. Z Emily. Kto wie, co się z nią teraz dzieje. A ja nie mogę nic zrobić. Zrobiłbym, gdybym mógł, ale nie mogę. Goniłbym za nimi bez wytchnienia. Ale nie mogę. Spojrzałem w dół na moje łapy. Gdybym tylko mógł otworzyć drzwi... Kategoria:Opowiadania Kategoria:Klasyczne Creepypasty
- thumb|250px|Pełny widok "Drzwi" (ang. The Door) to nadana przez fanów nazwa metalowych drzwi ze znakiem DHARMY, które widzieliśmy w odcinkach „Three Minutes” i „Live Together, Die Alone: Part 2”. Drzwi te są zlokalizowane obok niezwykłej formacji skalnej i były przypuszczalnym wejściem do kolejnej stacji DHARMY. Jednak gdy zostały otwarte przez Sayida, odkryliśmy, że jest za nimi tylko lita skała. Przeznaczenie tej atrapy jest nieznane. Według fanów stacja Drzwi została wybudowana w celu zamknięcia i zabezpieczenia bomby wodorowej. Dharma nie chciała ruszać bomby więc wybudowała fałszywą stacje. Drzwi były najpierw zauważone przez Michaela, kiedy został porwany przez Innych. Wtedy były one strzeżone przez dwóch strażników.
- Drzwi - podobnie jak dom miały dla Egipcjan również znaczenie metaforyczne. Były przejściem, granicą, ograniczeniem dostępu. Ważnym elementem grobów były "ślepe wrota" (niemożliwe do przejścia dla żyjących, oczywiście możliwe do przejścia przez zmarłych), a w zaświatowej wędrówce zmarły przechodził przez liczne bramy. Otwieranie drzwi naosu miało jednoznacznie wymiar symboliczny, a i obecne w naszej kulturze pojęcie "bramy niebios" znane było w Egipcie. Kategoria:Symbolika
- Drzwi (ang. Door) to użyteczny blok, który ma 2 bloki wysokości.
- Drzwi (ang. Door) to użyteczny blok, który ma 2 bloki wysokości.
- Drzwi – trójwymiarowa przegroda, przytwierdzona najczęściej osiowo do tzw. ościeżnicy za pomocą zawiasów; drzwi poruszają się w dwóch wymiarach, czasowo umożliwiając komunikację między przestrzeniami, które przegradzają, potocznie nazywana „wynalazkiem pozwalającym przechodzić przez ściany”. Terminologia wojskowa: drzwi to ruchoma gródź działowa o małej sztywności.
|
