| Property | Value |
|---|
| rdfs:label | |
| rdfs:comment | - thumb|Saladyn chwyta piłeczki i zaraz zacznie żonglować! Saladyn (właść. Al-Malik Mohammed an-Nasir Abdulai Salah ad-Din Jusuf al-Sadr Abu al-Muzzafar Hussein na-Datti ibn Ajjub) – pełna wersja byłaby ok. sto razy dłuższa niż zamieszczona tutaj notka biograficzna, dlatego nie warto się z nią męczyć [jako argument dodam, że Europejscy posłowie, którzy próbowali zwracać się do Saladyna pełnym imieniem, nie robiąc zbyt wielu przerw na oddech, zazwyczaj mdleli z braku tlenu lub nawet dusili się na śmierć przed zakończeniem recytacji]) (ur. w 1137 r., zm. w 1192 r. w Damaszku) – przywódca muzułmański, Sułtan Egiptu, jedyny Kurd lubiany przez Saddama Husseina.
- Krzyżowcy w sile 14 000 ludzi posuwali się powoli drogą przybrzeżną mając za sobą oddziały Saladyna. Saraceni atakowali posuwające się tabory chrześcijan, chcąc sprowokować ich do bitwy. Doszło do kilku utarczek, jednak król angielski unikał konfrontacji.
|
| dcterms:subject | |
| Powiązania | |
| Data urodzenia | |
| okres historyczny | |
| zdjęcie postaci | |
| gry w których się pojawia | |
| nazwa postaci | |
| dbkwik:nonsensopedia/property/wikiPageUsesTemplate | |
| dbkwik:pl.assassinscreed/property/wikiPageUsesTemplate | |
| Data śmierci | |
| abstract | - thumb|Saladyn chwyta piłeczki i zaraz zacznie żonglować! Saladyn (właść. Al-Malik Mohammed an-Nasir Abdulai Salah ad-Din Jusuf al-Sadr Abu al-Muzzafar Hussein na-Datti ibn Ajjub) – pełna wersja byłaby ok. sto razy dłuższa niż zamieszczona tutaj notka biograficzna, dlatego nie warto się z nią męczyć [jako argument dodam, że Europejscy posłowie, którzy próbowali zwracać się do Saladyna pełnym imieniem, nie robiąc zbyt wielu przerw na oddech, zazwyczaj mdleli z braku tlenu lub nawet dusili się na śmierć przed zakończeniem recytacji]) (ur. w 1137 r., zm. w 1192 r. w Damaszku) – przywódca muzułmański, Sułtan Egiptu, jedyny Kurd lubiany przez Saddama Husseina.
- Krzyżowcy w sile 14 000 ludzi posuwali się powoli drogą przybrzeżną mając za sobą oddziały Saladyna. Saraceni atakowali posuwające się tabory chrześcijan, chcąc sprowokować ich do bitwy. Doszło do kilku utarczek, jednak król angielski unikał konfrontacji. 7 września 1191 roku Saladyn zdecydował się na ostateczny atak kilka kilometrów na północ od Arsuf. Ryszard ustawił swoją armię tyłem do morza. Przed rycerstwem na koniach rozstawił piechotę i łuczników, na prawej flance stali templariusze, a na lewej joannici - najsłynniejsze zakony rycerskie. Pomiędzy nimi stanęli kawalerowie francuscy, flamandzcy i frankijscy. Saraceni poszli do natarcia przed południem, na chrześcijan ruszyły falowe ataki lekkozbrojnej piechoty murzyńskiej i beduińskiej, które nie wyrządziły zakutym w stalowe zbroje chrześcijanom żadnej szkody. Następnie na Europejczyków uderzyła kawaleria turecka uzbrojona w szable i topory. Najsilniej muzułmanie uderzyli na szpitalników i oddziały franków, te jednak nie ustąpiły z pola. Za każdym razem Ryszard ustawiał w szyku swoich łuczników którzy zasypywali przeciwnika gradem strzał. W końcu szpitalnicy nie wytrzymali wykonując atak bez zgody króla. Za nimi poszły kolejne oddziały. Wtedy Ryszardowi udało się zaprowadzić ład w szeregach chrześcijan, którzy przypuścili szarżę na muzułmanów. Wojownicy Saladyna nie wytrzymali dobrze skoordynowanego ataku konnicy i rzucili się do ucieczki. W bitwie poległo około 7000 muzułmanów w tym co najmniej 32 emirów i 700 krzyżowców, a bitwa była wielkim zwycięstwem moralnym i w mniejszym stopniu militarnym chrześcijan.
|
