PropertyValue
rdf:type
rdfs:label
  • Cornelis van Geelkerken
  • Cornelis van Geelkerken
rdfs:comment
  • Cornelis van Geelkerken () (19 March 1901 in Sint-Jans-Molenbeek – 29 March 1976 in Ede) was co-founder of the Dutch National Socialist Movement. Cornelis van Geelkerken was born in Sint-Jans-Molenbeek, Belgium. In the 1920s he gravitated toward extreme nationalism. Proposing an authoritarian, anti-democratic movement to Anton Mussert they formed the National Socialist Movement. He became director of their youth corps, the Nationale Jeugdstorm. After the German invasion Geelkerken was appointed Inspector-General of the Nederlandsche Landwacht (home guard set up to combat the Resistance). After the war he was sentenced to life imprisonment but released in 1959. He died on 29 March 1976 in Ede.
  • Cornelis (of Kees) van Geelkerken (Sint-Jans-Molenbeek (België), 19 maart 1901 - Ede, 29 maart 1976) was een Nederlands nationaalsocialistisch politicus en collaborateur. Van Geelkerken was in 1931 een van de oprichters van de NSB. Samen met Anton Mussert leidde hij de partij in de jaren dertig en vervolgens gedurende de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog. Aanvankelijk secretaris werd 'stamboeknummer 2' in 1937 plaatsvervangend leider. Ook was hij geruime tijd leider van de jongerenbeweging, de Jeugdstorm.
owl:sameAs
dcterms:subject
dbkwik:military/property/wikiPageUsesTemplate
dbkwik:nl.religion/property/wikiPageUsesTemplate
Birth Date
  • 1901-03-19
death place
  • Ede, Netherlands
Name
  • Cornelis van Geelkerken
Party
Birth Place
  • Sint-Jans-Molenbeek, Belgium
death date
  • 1976-03-29
abstract
  • Cornelis van Geelkerken () (19 March 1901 in Sint-Jans-Molenbeek – 29 March 1976 in Ede) was co-founder of the Dutch National Socialist Movement. Cornelis van Geelkerken was born in Sint-Jans-Molenbeek, Belgium. In the 1920s he gravitated toward extreme nationalism. Proposing an authoritarian, anti-democratic movement to Anton Mussert they formed the National Socialist Movement. He became director of their youth corps, the Nationale Jeugdstorm. After the German invasion Geelkerken was appointed Inspector-General of the Nederlandsche Landwacht (home guard set up to combat the Resistance). After the war he was sentenced to life imprisonment but released in 1959. He died on 29 March 1976 in Ede.
  • Cornelis (of Kees) van Geelkerken (Sint-Jans-Molenbeek (België), 19 maart 1901 - Ede, 29 maart 1976) was een Nederlands nationaalsocialistisch politicus en collaborateur. Van Geelkerken was in 1931 een van de oprichters van de NSB. Samen met Anton Mussert leidde hij de partij in de jaren dertig en vervolgens gedurende de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog. Aanvankelijk secretaris werd 'stamboeknummer 2' in 1937 plaatsvervangend leider. Ook was hij geruime tijd leider van de jongerenbeweging, de Jeugdstorm. De regering kondigde een verbod af voor ambtenaren om lid te zijn van de NSB waarna Van Geelkerken ontslag nam bij de provinciale waterstaat van Utrecht. De Gereformeerde Kerk sloot hem en zijn vrouw uit van het Avondmaal. Maar de grootste grief was zijn internering op 10 mei 1940 toen de Duitsers Nederland binnenvielen. Het duo Mussert en van Geelkerken moest om de gunst van de Duitse bezetters strijden met Meinoud Rost van Tonningen, die veel radicaler was. Wilden de eersten een 'Groot-Nederland' aan Duitse zijde, Rost van Tonningen was voorstander van de 'Groot-Germaanse gedachte'. Seyss-Inquart en Rauter speelden de NSB'ers handig tegen elkaar uit. Daardoor radicaliseerden Mussert en vooral Van Geelkerken snel. Van Geelkerken hield zich vooral bezig met de interne organisatie van de partij en met politiezaken. Ook was hij inspecteur-generaal van de paramilitaire Landwacht. Na de oorlog werd hij gearresteerd. Toen zijn zaak in 1951 eindelijk voor de rechter kwam, was de bijzondere rechtspleging bijna aan haar einde. Het landverraad van Van Geelkerken was overduidelijk maar betrokkenheid bij de deportatie van Joden of andere flagrante oorlogsmisdaden was niet gebleken. Verder pleitten (oppervlakkig) berouw en terugkeer naar de Gereformeerde Kerk in zijn voordeel. Hij kreeg een levenslange gevangenisstraf, die later werd omgezet naar twintig jaar. In 1959 kwam hij op vrije voeten, waarna hij tot zijn pensionering in de farmaceutische industrie werkte.