| rdfs:comment | - Feniks - mityczny ptak którego późna (grecka) tradycja wywodzi się zapewne od czczonej czapli, włączonej w krąg egipskich kultów solarnych. Rzadziej wyobrażany jako pliszka, ptak był otaczany kultem w Heliopolis pod imieniem benu (egip. uben="jaśnieć"), które grecy przekręcili fonetycznie do znanej współcześnie postaci. Benu uważany był za "duszę Re" a jego postać związano z cyklicznymi obrzedami solarnymi. Stąd prawdopodobnie wzięła się przedziwna grecko-rzymska, znana do dziś symbolika feniksa jako "ptaka odradzającego się cyklicznie z ognia i popiołu". Kategoria:Religia Kategoria:Święte zwierzęta
- <default>Feniks</default> Status Klasyfikacja Ministerstwa Magii Naturalne występowanie Pokrewne gatunki Alternatywne nazwy gatunku Pokarm Skóra Oczy Włosy Pióra Wzrost Długość Rozpiętośc skrzydeł Śmiertelność Cechy szczególne Przynależność Uzyskiwane składniki eliksirów Feniks (ang. Phoenix) — wspaniały szkarłatny ptak wielkości łabędzia, o złotym ogonie, dziobie i szponach, posiadający ogromną moc magiczną. Jego piór używało się jako rdzeni różdżek, a jego pieśń określana była jako nieziemska i budząca dreszcze. Tylko nielicznym czarodziejom udało się go oswoić, co uwzględnione zostało przy przyznawaniu klasyfikacji Ministerstwa Magii. Albus Dumbledore miał w swoim gabinecie feniksa o imieniu Fawkes.
- Feniks - stworzenie fantastyczne żyjące w Narnii.
- Feniks - po grecku foinix, po łacinie phoenix - niezwykły ptak bajeczny, znany wszystkim pisarzom starożytności klasycznej, poczynając już od Herodota, według którego przybywa z Arabii co 500 lat. Według innych pisarzy był to ptak indyjski o cudownym purpurowo-złotym upierzeniu, który przebywa w powietrzu 500 lat, następnie na skrzydłach woniejących leciał do Heliopolisu w Egipcie, gdzie się spalał na ołtarzu w świątyni na popiół, jednakże już następnego dnia odradzał się z popiołów ("jak feniks z popiołów"), a trzeciego dnia dorosły już zupełnie, pozdrawiał kapłana i odlatywał znowu na 500 lat.
- 250px|thumb|Feniks Feniksy to magiczne bestie o wyglądzie ogromnych ptaków, będących w wielu światach symbolami wolności i odrodzenia. Rozpiętość skrzydeł tych istot dochodzi do 13 metrów, a ich upierzenie mieni się feerią jaskrawych kolorów - fioletem, szkarłatem, purpurą i ognistym pomarańczem. Dziób i szpony mają barwę niebiesko-fioletową a głębokie oczy błyszczą niczym rubiny. Posiadają zdolności komunikowania się poprzez telepatię i empatię. Poza tym znają języki wszystkich istot o ptasiej proweniencji.
- thumb|Felix Alles zit al tegen. En nu denkt Harry Potter dat hij wéér van iets de schuld zal krijgen. En hij had nog wel een glas water gezocht om de vogel te blussen! Tot Harry's verbazing glimlachte Perkamentus. ,,Dat werd tijd, zei hij. ,,Hij zag er al dagen niet uit. Het was een beetje zielig uitziende Feniks die Perkamentus in zijn kantoor had. Hij was bijna op. Dus werd het tijd om zich te vernieuwen. Feniksen kunnen dat. Ze zeggen wel eens van mensen, of voetbalclubs, dat die na een tegenslag uit hun eigen as herrijzen. De Feniks doet dat letterlijk. Aan het eind van zijn leven - nou ja, aan het eind van een van zijn vele levens - vergaat hij in één grote vuurbal tot as. Om later weer te voorschijn te komen, levend en wel. Als nieuw. En, zoals Felix, de Feniks van Perkamentus, mooie
- thumb|Felix Alles zit al tegen. En nu denkt Harry Potter dat hij wéér van iets de schuld zal krijgen. En hij had nog wel een glas water gezocht om de vogel te blussen! Tot Harry's verbazing glimlachte Perkamentus. ,,Dat werd tijd, zei hij. ,,Hij zag er al dagen niet uit. Het was een beetje zielig uitziende Feniks die Perkamentus in zijn kantoor had. Hij was bijna op. Dus werd het tijd om zich te vernieuwen. Feniksen kunnen dat. Ze zeggen wel eens van mensen, of voetbalclubs, dat die na een tegenslag uit hun eigen as herrijzen. De Feniks doet dat letterlijk. Aan het eind van zijn leven - nou ja, aan het eind van een van zijn vele levens - vergaat hij in één grote vuurbal tot as. Om later weer te voorschijn te komen, levend en wel. Als nieuw. En, zoals Felix, de Feniks van Perkamentus, mooie
- Od zachodu ptaszę leci, Ku wschodowi szybkim lotem, Tam gdzie świat się wiecznie kwieci, Gdzie się w słońcu kąpie złotem. Kędy palma nad strumieniem, Nad krysztalnym, cień rozwiewa, Gdzie zefirek lekkiem tchnieniem, Igra z bladych gwiazd promieniem, Zawisł, i tak śpiewa: Na pokładzie okrętu, o maszt wsparłszy głowę, Nie mogłem się nasłuchać tych słów czarujących; Przedemną wrzały fale ciemno lazurowe, Jak tabun dzikich koni, srebrną grzywą lśniących!
- Feniks (łac. Phoenix, dop. Phoenicis, skrót Phe) - gwiazdozbiór jesienny. Według legendy feniks żył 500 lat. Pod koniec życia z cynamonowej kory i kadzideł zbudował gniazdo, w którym umierał, jak twierdzą niektórzy, w płomieniach. Z jego prochów rodził się mały feniks. Śmierć i odrodzenie były postrzegane jako symbol codziennego wschodu i zachodu Słońca. Feniks sąsiaduje z gwiazdozbiorami Erydan, Piec, Żuraw, Rzeźbiarz, Tukan. Gwiazdy znajdujące się w gwiazdozbiorze Feniksa (według programu TheSkyX First Light Edition):
|
| abstract | - Feniks - mityczny ptak którego późna (grecka) tradycja wywodzi się zapewne od czczonej czapli, włączonej w krąg egipskich kultów solarnych. Rzadziej wyobrażany jako pliszka, ptak był otaczany kultem w Heliopolis pod imieniem benu (egip. uben="jaśnieć"), które grecy przekręcili fonetycznie do znanej współcześnie postaci. Benu uważany był za "duszę Re" a jego postać związano z cyklicznymi obrzedami solarnymi. Stąd prawdopodobnie wzięła się przedziwna grecko-rzymska, znana do dziś symbolika feniksa jako "ptaka odradzającego się cyklicznie z ognia i popiołu". Kategoria:Religia Kategoria:Święte zwierzęta
- thumb|Felix Alles zit al tegen. En nu denkt Harry Potter dat hij wéér van iets de schuld zal krijgen. En hij had nog wel een glas water gezocht om de vogel te blussen! Tot Harry's verbazing glimlachte Perkamentus. ,,Dat werd tijd, zei hij. ,,Hij zag er al dagen niet uit. Het was een beetje zielig uitziende Feniks die Perkamentus in zijn kantoor had. Hij was bijna op. Dus werd het tijd om zich te vernieuwen. Feniksen kunnen dat. Ze zeggen wel eens van mensen, of voetbalclubs, dat die na een tegenslag uit hun eigen as herrijzen. De Feniks doet dat letterlijk. Aan het eind van zijn leven - nou ja, aan het eind van een van zijn vele levens - vergaat hij in één grote vuurbal tot as. Om later weer te voorschijn te komen, levend en wel. Als nieuw. En, zoals Felix, de Feniks van Perkamentus, mooier dan ooit. De niet-magische wereld van de Dreuzels kende de Feniks vroeger ook heel goed. ,,FENIX, de Vogel van Arabia wordt zo genoemd vanwege zijn roodachtig purperen kleur. Hij is uniek: hij heeft geen gelijke in de hele wereld. Hij leeft langer dan vijfhonderd jaar, wisten ze in de Middeleeuwen. Een monnik van de Engelse abdij van Revesby schreef dat in een Beestenboek. ,,Wanneer hij merkt dat hij oud wordt, bouwt hij een brandstapel voor zichzelf, na een paar kruidentakken verzameld te hebben. Daarop zet hij, zijn lichaam naar de stralen van zon kerend en met klapperende vleugels, zichzelf uit eigen beweging in vuur en vlam, totdat hij zichzelf heeft opgebrand. Dan, waarlijk, op de negende dag daarna, rijst hij op uit zijn eigen as! thumb|198px|Feniks valt Basilisk aan Zoals niemand in het echt de laatste eeuwen ooit nog een basilisk of eenhoorn, fabeldieren die ook in de Potterboeken voorkomen, zag, zo heeft ook nog nooit iemand een feniks gezien. Er zijn wel veel gewone vogels die soms doen alsof ze een Vuurvogel zijn. Op vogels zitten vaak kleine kriebelbeestjes - vervelende vereneters en bloedzuigertjes. Om daar wat aan te doen zoeken deze vogels soms rook op van een bosbrandje of en kampvuur. Het lijkt wel of ze spelen met vuur. Ze proberen in de rook te baden, zonder zelf te heet te worden. In paniek - `vogel in brand!' - vluchten die parasieten weg. Zo'n doorrookte vogel, die haast ín een smeulend vuurtje zit, stil, met een beetje gespreide vleugels, die lijkt veel op een echte vuurvogel. thumb|Felix Kraaien spelen op een heel andere manier wel vaker voor Feniks. Ze broeden graag in schoorstenen. Daarom zit er tegenwoordig vaak zo'n kraaienkapje op. Want het gebeurde natuurlijk weleens, dat een vogel door zijn nest zakte. Bijvoorbeeld terwijl er op een koude voorjaarsnacht nog gestookt werd. Vooral in middeleeuwse kastelen, met hun dikke muren. Het was er altijd koud. Dus je ziet het voor je. Brandt het vuur net lekker, opeens een hoop gerommel en gestommel - en boem, in een grote vonkenregen komt er een vogel uit het vuur stappen. Wild vliegt hij weg. Iedereen kijkt elkaar geschrokken aan. Een Vuurvogel! Hij leek natuurlijk wel wat op een gewone kraai. Maar dat kwam vast door de zwarte as en het roet. Volgens de oude monniken leefden de echte Feniksen vooral in het Midden-Oosten. Ze hadden magische krachten, zoals Perkamentus aan Harry uitlegde, toen zijn vogel was opgebrand: ,,Feniksen zijn fascinerend. Ze kunnen ongelooflijk zware lasten dragen, hun tranen hebben een genezende werking en het zijn uitermate trouwe huisdieren. De tranen van de Feniks helpen Harry ook. En hij krijgt vaker hulp van de Vuurvogel. Want je weet toch van Harry's toverstaf? zevenentwintig komma acht zentimeter, hulst en feniksveer, zoals in HP1 (De Steen der Wijzen) is te lezen (blz 65). Er is nog een toverstaf, die waarin een staartveer van dezelfde Feniks verwerkt is... Dat is de staf, zoals de kenners weten, van Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden (vierendertig komma zeven centimeter taxushout en feniksveer)
- thumb|Felix Alles zit al tegen. En nu denkt Harry Potter dat hij wéér van iets de schuld zal krijgen. En hij had nog wel een glas water gezocht om de vogel te blussen! Tot Harry's verbazing glimlachte Perkamentus. ,,Dat werd tijd, zei hij. ,,Hij zag er al dagen niet uit. Het was een beetje zielig uitziende Feniks die Perkamentus in zijn kantoor had. Hij was bijna op. Dus werd het tijd om zich te vernieuwen. Feniksen kunnen dat. Ze zeggen wel eens van mensen, of voetbalclubs, dat die na een tegenslag uit hun eigen as herrijzen. De Feniks doet dat letterlijk. Aan het eind van zijn leven - nou ja, aan het eind van een van zijn vele levens - vergaat hij in één grote vuurbal tot as. Om later weer te voorschijn te komen, levend en wel. Als nieuw. En, zoals Felix, de Feniks van Perkamentus, mooier dan ooit. De niet-magische wereld van de Dreuzels kende de Feniks vroeger ook heel goed. ,,FENIX, de Vogel van Arabia wordt zo genoemd vanwege zijn roodachtig purperen kleur. Hij is uniek: hij heeft geen gelijke in de hele wereld. Hij leeft langer dan vijfhonderd jaar, wisten ze in de Middeleeuwen. Een monnik van de Engelse abdij van Revesby schreef dat in een Beestenboek. ,,Wanneer hij merkt dat hij oud wordt, bouwt hij een brandstapel voor zichzelf, na een paar kruidentakken verzameld te hebben. Daarop zet hij, zijn lichaam naar de stralen van zon kerend en met klapperende vleugels, zichzelf uit eigen beweging in vuur en vlam, totdat hij zichzelf heeft opgebrand. Dan, waarlijk, op de negende dag daarna, rijst hij op uit zijn eigen as! thumb|198px|Feniks valt Basilisk aan Zoals niemand in het echt de laatste eeuwen ooit nog een basilisk of eenhoorn, fabeldieren die ook in de Potterboeken voorkomen, zag, zo heeft ook nog nooit iemand een feniks gezien. Er zijn wel veel gewone vogels die soms doen alsof ze een Vuurvogel zijn. Op vogels zitten vaak kleine kriebelbeestjes - vervelende vereneters en bloedzuigertjes. Om daar wat aan te doen zoeken deze vogels soms rook op van een bosbrandje of en kampvuur. Het lijkt wel of ze spelen met vuur. Ze proberen in de rook te baden, zonder zelf te heet te worden. In paniek - `vogel in brand!' - vluchten die parasieten weg. Zo'n doorrookte vogel, die haast ín een smeulend vuurtje zit, stil, met een beetje gespreide vleugels, die lijkt veel op een echte vuurvogel. thumb|Felix Kraaien spelen op een heel andere manier wel vaker voor Feniks. Ze broeden graag in schoorstenen. Daarom zit er tegenwoordig vaak zo'n kraaienkapje op. Want het gebeurde natuurlijk weleens, dat een vogel door zijn nest zakte. Bijvoorbeeld terwijl er op een koude voorjaarsnacht nog gestookt werd. Vooral in middeleeuwse kastelen, met hun dikke muren. Het was er altijd koud. Dus je ziet het voor je. Brandt het vuur net lekker, opeens een hoop gerommel en gestommel - en boem, in een grote vonkenregen komt er een vogel uit het vuur stappen. Wild vliegt hij weg. Iedereen kijkt elkaar geschrokken aan. Een Vuurvogel! Hij leek natuurlijk wel wat op een gewone kraai. Maar dat kwam vast door de zwarte as en het roet. Volgens de oude monniken leefden de echte Feniksen vooral in het Midden-Oosten. Ze hadden magische krachten, zoals Perkamentus aan Harry uitlegde, toen zijn vogel was opgebrand: ,,Feniksen zijn fascinerend. Ze kunnen ongelooflijk zware lasten dragen, hun tranen hebben een genezende werking en het zijn uitermate trouwe huisdieren. De tranen van de Feniks helpen Harry ook. En hij krijgt vaker hulp van de Vuurvogel. Want je weet toch van Harry's toverstaf? zevenentwintig komma acht zentimeter, hulst en feniksveer, zoals in HP1 (De Steen der Wijzen) is te lezen (blz 65). Er is nog een toverstaf, die waarin een staartveer van dezelfde Feniks verwerkt is... Dat is de staf, zoals de kenners weten, van Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden (vierendertig komma zeven centimeter taxushout en feniksveer)
- Feniks (łac. Phoenix, dop. Phoenicis, skrót Phe) - gwiazdozbiór jesienny. Według legendy feniks żył 500 lat. Pod koniec życia z cynamonowej kory i kadzideł zbudował gniazdo, w którym umierał, jak twierdzą niektórzy, w płomieniach. Z jego prochów rodził się mały feniks. Śmierć i odrodzenie były postrzegane jako symbol codziennego wschodu i zachodu Słońca. Feniks sąsiaduje z gwiazdozbiorami Erydan, Piec, Żuraw, Rzeźbiarz, Tukan. Gwiazdy znajdujące się w gwiazdozbiorze Feniksa (według programu TheSkyX First Light Edition):
* α Ankaa
* β Sao 215365
* δ Sao 215536
* ε Sao 214983
* η Sao 232162
* ι Sao 231675
* κ Sao 215092
* ς GSC 8476:1304
* ϒ Sao 215516
* Sao 231707
- 250px|thumb|Feniks Feniksy to magiczne bestie o wyglądzie ogromnych ptaków, będących w wielu światach symbolami wolności i odrodzenia. Rozpiętość skrzydeł tych istot dochodzi do 13 metrów, a ich upierzenie mieni się feerią jaskrawych kolorów - fioletem, szkarłatem, purpurą i ognistym pomarańczem. Dziób i szpony mają barwę niebiesko-fioletową a głębokie oczy błyszczą niczym rubiny. Posiadają zdolności komunikowania się poprzez telepatię i empatię. Poza tym znają języki wszystkich istot o ptasiej proweniencji. Feniksy posiadają tak wielką moc, że są przez niektórych uważane za istoty równe półbogom. W przeciwieństwie do bóstw zamieszkują jednak na Planach Wyższych odosobnione i słabo zaludnione lokacje. Ich ojczyzną jest Elizjum. Choć dobrotliwe i miłujące wolność feniksy nie są agresywne, jeśli zdecydują się na walkę, są przeciwnikami straszliwymi. W walce wręcz posługują się szponami i dziobem, wykorzystując ataki z powietrza. Ich główną bronią są jednak rozliczne magiczne moce. Pierwszą z nich jest skrzek feniksa, osłabiający szybkość wrogów. Czaropodobne zdolności są zbyt liczne, by wymieniać tu wszystkie, należą do nich jednak liczne czary oparte na świetle i ogniu, zdolności lecznicze, iluzje oraz polimorfia. Wszystkich ich feniks może używać bez ograniczeń. Ponadto mogą swobodnie podróżować po Astralu i Eterze i są odporne na wszystkie prócz najsilniejszych magicznych broni. Dotyk istoty leczy rany i choroby, a z jego krwi rodzą się uzdrawiające owoce. W obliczu porażki feniksy używają swej najgroźniejszej broni - generują gigantyczną burzę magicznego ognia, która uśmierca zarówno większość nieprzyjaciół, jak i je same. Z popiołów pozostałych po zmarłym feniksie powstaje jednak nowy, młody osobnik, posiadający wszystkie moce poprzednika.
- Feniks - po grecku foinix, po łacinie phoenix - niezwykły ptak bajeczny, znany wszystkim pisarzom starożytności klasycznej, poczynając już od Herodota, według którego przybywa z Arabii co 500 lat. Według innych pisarzy był to ptak indyjski o cudownym purpurowo-złotym upierzeniu, który przebywa w powietrzu 500 lat, następnie na skrzydłach woniejących leciał do Heliopolisu w Egipcie, gdzie się spalał na ołtarzu w świątyni na popiół, jednakże już następnego dnia odradzał się z popiołów ("jak feniks z popiołów"), a trzeciego dnia dorosły już zupełnie, pozdrawiał kapłana i odlatywał znowu na 500 lat. Według innych zjawia się co 1400 lub 7000 lat. Greckie to podanie jest prawdopodobnie związane ze świętą czaplą hieropolitańska, benu, która tam była symbolem wiecznie się odradzającego - własną siłą - wschodzącego słońca. Jej złote i purpurowe upierzenie szczęśliwie symbolizowało wschód słońca w Egipcie. UT Kategoria:Religie i wierzenia Kategoria:Postacie i istoty fantastyczne
- Od zachodu ptaszę leci, Ku wschodowi szybkim lotem, Tam gdzie świat się wiecznie kwieci, Gdzie się w słońcu kąpie złotem. Kędy palma nad strumieniem, Nad krysztalnym, cień rozwiewa, Gdzie zefirek lekkiem tchnieniem, Igra z bladych gwiazd promieniem, Zawisł, i tak śpiewa: „Ona go kocha! — ptaszyna głosi — I w sercu swojem, w serduszku małem, Bezwiednie obraz jego wciąż nosi, Bo on jej szczęściem, ach! szczęściem całem! On w marach sennych przed jej oczami Zjawia się zawsze, a ona dłonie Całuje jego, i zrasza łzami — A imię jego w ustach jej płonie! I z tem imieniem, w pół rozmarzona, Skłania swą główkę na sen uroczy; Z niem się przebudza, a przelękniona, Przeciera jasne, przecudne oczy! I nie przestaje nucić ptaszyna: Ona go kocha! śliczna dziewczyna!” Na pokładzie okrętu, o maszt wsparłszy głowę, Nie mogłem się nasłuchać tych słów czarujących; Przedemną wrzały fale ciemno lazurowe, Jak tabun dzikich koni, srebrną grzywą lśniących! Do łabędzi podobne przed oczyma memi, Snuły się cicho statki z żaglami śnieżnemi; Statki Holendrów, panów północnego morza — Nademną słońce siało promieniem swem złotem. I białe chmurki lazur pruły szybkim lotem, I wieczna jaśniała zorza! A wonna róża kwitnąca płomiennie, W falach się morskich kąpiąca codziennie, Niebo i morze, nawet serce moje, Szeptały zgodnie tych słów tylko dwoje: „Kocha go! — Ona go kocha!”
* Der Phönix (oryginał w języku niemieckim)
* Foinix-lintu (w języku fińskim)
* Феникс (w języku rosyjskim) Image:PD-icon.svg Public domain
- <default>Feniks</default> Status Klasyfikacja Ministerstwa Magii Naturalne występowanie Pokrewne gatunki Alternatywne nazwy gatunku Pokarm Skóra Oczy Włosy Pióra Wzrost Długość Rozpiętośc skrzydeł Śmiertelność Cechy szczególne Przynależność Uzyskiwane składniki eliksirów Feniks (ang. Phoenix) — wspaniały szkarłatny ptak wielkości łabędzia, o złotym ogonie, dziobie i szponach, posiadający ogromną moc magiczną. Jego piór używało się jako rdzeni różdżek, a jego pieśń określana była jako nieziemska i budząca dreszcze. Tylko nielicznym czarodziejom udało się go oswoić, co uwzględnione zostało przy przyznawaniu klasyfikacji Ministerstwa Magii. Albus Dumbledore miał w swoim gabinecie feniksa o imieniu Fawkes.
- Feniks - stworzenie fantastyczne żyjące w Narnii.
|
